Gebruiker:TheBartgry/Kladblok: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
De '''oxidatieve fosforylering''', ook wel '''ademhalingsketen''' genoemd, is een centraal onderdeel van de [[stofwisseling]] waarin energie uit [[voedingsstof]]fen via een reeks [[redoxreactie]]s, en met gebruikmaking van [[dizuurstof|zuurstof]], wordt omgezet en opgeslagen in [[adenosinetrifosfaat]] (ATP). In [[eukaryoten]], zoals planten en dieren, vindt de oxidatieve fosforylering plaats binnen [[mitochondriën]]. Het proces is uiterst efficiënt: in het menselijk lichaam produceert het ongeveer 90% van alle ATP.
 
Voedingsstoffen worden in cellen afgebroken (verbrand) in de [[citroenzuurcyclus]]. Hierbij ontstaan de energierijke elektronendragers [[Nicotinamide-adenine-dinucleotide|NADH]] en [[Flavine-adenine-dinucleotide|FADH]]. Tijdens de oxidatieve fosforylering wordenleveren deze moleculenhun gebruiktelektronen af om ATP te produceren. ATP is een zeer energierijk molecuul die cellen nodig hebben voor vrijwel al hun levensprocessen. De oxidatieve fosforylering eindigt met een stap waarin [[dizuurstof|zuurstof]] optreedt als [[oxidator|elektronenacceptor]]. Dit feit verklaart waarom de meeste cellen zuurstof nodig hebben om te kunnen leven.
 
Bij [[eukaryoten]] wordt de oxidatieve fosforylering gekatalyseerd door vijf eiwitcomplexen in het binnenmembraan van de mitochondriën. Bij prokaryoten bevinden deze eiwitten zich in het [[plasmamembraan]]. Samen vormen de eiwitcomplexen een zogenaamde [[elektronentransportketen]]. Tijdens het doorgeven van elektronen door deze keten worden [[waterstofion|protonen]] (H<sup>+</sup>-ionen) over het membraan getransporteerd. Met behulp van het hierdoor aangelegde [[protonengradiënt]] kan ATP kan worden gevormd door de koppeling van [[fosfaat]] aan ADP (een [[fosforylering]]).