Aleksandr Jegorov: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
5marshals_02.jpg is op Commons verwijderd. Well-Informed Optimist: per c:Commons:Deletion requests/File:5marshals 02.jpg |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
[[Bestand:Александр Егоров.jpg|thumb|200px|Aleksander Jegorov]]
[[Bestand:5marshals 01.jpg |thumb|De vijf [[Maarschalk van de Sovjet-Unie|maarschalken van de Sovjet-Unie]] in 1935. V.l.n.r. [[Michail Toechatsjevski|Toechatsjevski]], [[Semjon Boedjonny|Boedjonny]], [[Kliment Vorosjilov|Vorosjilov]], [[Vasili Blücher|Blücher]], [[Aleksander Jegorov|Jegorov]]. Jegorov en Blücher zaten in het het tribunaal dat Toechatsjevski ter dood veroordeelde. Een jaar later werden zij zelf gearresteerd en ter dood gebracht.]]
'''Aleksander Iljitsj Jegorov''' ([[Russisch]]: Александр Ильич Егоров) ([[Boezoeloek]], [[Oblast Orenburg]], [[25 oktober]] [[1883]] – [[Moskou]], [[23 februari]] [[1939]]) was een [[maarschalk van de Sovjet-Unie]] en slachtoffer van [[Jozef Stalin]]s ‘[[Grote Zuiveringen|grote zuiveringspolitiek]]’.
== Biografie ==
Jegrorov was van boerenkomaf en trad in 1901 in dienst van het [[tsar|tsaristische]] leger. Tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] klom hij op tot de rang van [[Luitenant-Kolonel]] en raakte hij vijfmaal gewond. Na de [[Russische Revolutie (1917)]] werd hij commandant in het [[Rode Leger (Sovjet-Unie)|Rode Leger]]. Tijdens de [[Russische Burgeroorlog]] verdedigde hij als bevelhebber van het 10e leger met succes de stad [[Tsaritsyn]] om later in de [[Oekraïne]] als commandant van het 14e leger de [[Witten (leger)|Witten]] van [[Anton Denikin|Denikin]] te bestrijden. Hij nam in 1920 deel aan de [[Slag van Warschau (1920)|Slag van Warschau]] en verdedigde later dat jaar met succes het net door de [[bolsjewieken]] ingenomen Zuiden van de Oekraïne.
Van 1925 tot 1927 werd Jegorov uitgezonden naar [[China]] en in 1927 werd hij oppercommandant van het [[Wit-Russische Socialistische Sovjetrepubliek|Wit-Russische]]-leger. In 1931 werd hij chef van de generale staf van het Sovjetleger, in 1934 werd hij gekozen in het [[Centraal Comité van de Communistische Partij van de Sovjet-Unie|Centraal Comité van de Communistische Partij]] en in 1937 volgde een benoeming als plaatsvervangend minister van Defensie. Hoogtepunt van zijn carrière was zijn benoeming in 1935 tot een van de vijf [[Maarschalk van de Sovjet-Unie|maarschalken van de Sovjet-Unie]].
| |||
