Elisabeth in Beieren (1837-1898): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Herverdeling afbeeldingen |
k 'n' stond op de verkeerde plaats |
||
Regel 36:
Elisabeth had van het begin af aan moeite zich aan de strenge [[Huis Habsburg-Lotharingen|Habsburg]]se hofetiquette te onderwerpen met name omdat ze in haar vrijheid werd beperkt. Zo bleef ze een buitenstaander. Ze kreeg in korte tijd drie kinderen: [[Sophie Frederika Dorothea van Oostenrijk|Sophie]], [[Gisela Louise Marie van Oostenrijk|Gisela]] en [[Rudolf van Oostenrijk (1858-1889)|Rudolf]]. Haar schoonmoeder [[Sophie van Beieren|aartshertogin Sophie]] bemoeide zich met de opvoeding van Elisabeths kinderen en liet haar niet toe zich met de opvoeding van haar eigen kinderen te bemoeien. Na Rudolfs geboorte begon het huwelijk slechter te worden, vooral door de [[Vreemdgaan|overspeligheid]] van [[Frans Jozef I van Oostenrijk|Frans Jozef]] en door de militaire opvoeding die Franz Jozef bij Rudolf had voorgeschreven, en bij het vergezellen van Frans Jozef bij urenlange troepenparades en urenlang exerceren. Deze methode hield bij Rudolf van zijn tweede tot zijn zevende jaar aan. Omdat Elisabeth meestal op reis was om het Weense hof te ontwijken, wist ze weinig tot niets van de manier waarop haar enige zoon werd behandeld, maar toen ze hier wél van hoorde, schreef ze onmiddellijk naar haar man om hem te dwingen de manier van opvoeden te wijzigen. Uiteindelijk gaf de keizer toe en de militaire opvoeding werd vervangen door een vriendelijkere opvoeding. Rudolf zou zijn moeder hier altijd dankbaar voor blijven. Naarmate Elisabeth ouder werd begon ze zich steeds vreemder te gedragen, bijvoorbeeld door het verbergen van haar gezicht voor de buitenwereld. Zelf heeft ze hierover gezegd: "Ik verberg mijn gezicht achter een waaier, zodat de dood ongestoord zijn werk kan doen."
In haar familie, de [[Huis Wittelsbach|Wittelsbach]]ers, was [[krankzinnigheid|waanzin]] een veelvoorkomende kwaal. Ook haar neef en vriend [[Lodewijk II van Beieren]] leed eraan. Elisabeth trok de aandacht door haar [[anorexia nervosa|anorexia]] waardoor ze periodes last had van [[oedeem|hongeroedeem]]. Ze probeerde allerlei speciale diëten, zoals het eten van uitsluitend sinaasappels of het drinken van melk. Ze was steeds op reis en verwaarloosde haar man en haar plichten. Tijdens de reizen
Toen ze zag dat haar zoon zijn strenge militaire opvoeding niet aankon, ontstond er een groot conflict tussen Elisabeth en haar schoonmoeder. Het gevolg was dat Elisabeth [[Frans Jozef I van Oostenrijk|Frans Jozef]] een ultimatum stelde, net na de zevende verjaardag van Rudolf. Ze eiste de zeggenschap over haar kinderen en haar complete vrijheid terug. Ze wilde ook dat graaf Leopold Gondrecourt, die verantwoordelijk was voor de nogal harde opvoeding van Rudolf, opstapte. Frans Jozef stemde toe en vanaf dat moment verloor [[Sophie van Beieren|aartshertogin Sophie]] veel van haar macht met betrekking tot Frans Jozef. Elisabeth stelde na het vertrek van Gondrecourt een andere leraar/opvoeder aan, de zeer liberale Joseph Latour von Thurmburg. Rudolf zou zijn moeder zijn leven lang dankbaar blijven omdat ze dat voor hem gedaan had, ook al was de relatie tussen moeder en zoon niet altijd even goed.
| |||