OBERIU: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Daniil_Kharms.jpg is op Commons verwijderd. Nat: per c:Commons:Deletion requests/File:Daniil Kharms.jpg |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
[[Bestand:Alexander
[[Bestand:
[[Bestand:Oleynikov.png|thumb|150px|Nikolaj
'''OBERIU''' ([[Russisch]]: ОБЭРИУ - Объединение реального искусства, ''Objeedinenije realnogo iskoesstva'' „Vereniging van reële kunst“) was een [[Sint-Petersburg|Petersburgse]] [[Avant-garde|avant-gardistische]], experimenteel-literaire groepering in de jaren twintig.
== Oprichting en gedachtegoed ==
OBERIU werd 1926 opgericht door [[Daniil Charms]], [[Aleksandr Vvedenski (schrijver)|Aleksandr Vvdenski]] en [[Nikolaj Zabolotski]]. Voor een tijdje maakte ook [[Konstantin Vaginov]] deel uit van de groep, nauw ermee verbonden waren [[Jevgeni Schwartz]] en [[Nikolaj Olejnikov]], welke laatste veel van hun werk zou publiceren. De groep kreeg actieve steun van de schilders [[Kazimir Malevitsj]] en [[Pavel Filonov]]. De ‘Oberiuten’ werden weinig gedrukt, waardoor ze hun toevlucht zochten in theaterhappenings. Van een gepland eigen theater kwam echter niets terecht.
In januari 1928 verscheen hun ''Manifest Obériu'', vooral het werk van Zabolotski. Hun doel was een artistieke revolutie door te voeren, parallel aan de politieke revolutie. Ze waren beïnvloed door de [[Russisch futurisme|futuristen]] en door [[Vladislav Chodasevitsj]] en [[Velimir Chlebnikov]], maar zetten zich af tegen de ‘zaum’-poëzie van de laatste en van [[Aleksej Kroetsjonych|Kroetsjonych]]. Alhoewel ze het woord niet gebruikten pleitten ze voor absurde kunst. De groep zette zich af tegen de logica in de kunst, ze gaven het traditionele denken op en zochten hun toevlucht in het “natuurlijke denken” (associatief). Ze willen geen “zin” geven aan de dingen of orde scheppen in de chaos, geen consequente handeling, hoofdfiguren hebben geen identiteit. De mens is vervreemd en leidt een zinloos bestaan. Er spreekt een tragisch en vertwijfeld gevoel uit hun werken, met hier en daar ook kritiek op de actuele situatie.
== Einde van de groep ==
Toonaangevende literatuurfunctionarissen maakten al snel ernstig bezwaar tegen de publicaties van OBERIU. De doodsteek kwam toen ze in 1930 beschuldigd werden van protest tegen de dictatuur van het proletariaat. Aldus werden ‘de laatste scherven van het postrevolutionaire Sovjetmodernisme aan diggelen geslagen’ (
In de jaren zeventig vond OBERIU weer nieuwe opvolgers, onder meer in [[Vladimir Kazakov]] en [[Andrej Amalrik]].
Regel 17:
* [[Daniil Charms]] (1905 - 1942, in de gevangenis verhongerd)
* Boris Levin (1904 - 1942)
*
*
* [[Nikolaj Zabolotski]] (1903 - 1958)
* [[Konstantin Vaginov]] (1899 - 1934)
| |||
