Opper-Silezië: verschil tussen versies

Voorlopig werd onder deze en andere voorwaarden aan 60% van de bevolking toegestaan om te blijven, zie ''[[Verdrijving van Duitsers na de Tweede Wereldoorlog]]''. De Silezische bevolking bleef verdacht en in het repoloniseringsbeleid werd hen verboden in het openbaar nog langer Duits te spreken. In het onderwijs was Duits verboden, zoals ook in het hoger onderwijs waar het niet als 'vreemde taal' gekozen kon worden, wat elders in Polen wel mogelijk was. Deze strenge repoloniseringspolitiek had kennelijk beperkt succes, want rond en ten oosten van [[Opole (stad)|Opole]] (voor 1945 ''Oppeln'') bleef een Duitse, althans Duitsgezinde, minderheid van enkele honderdduizenden Sileziërs bestaan. Door het verbod om de Duitse taal te gebruiken zijn de na 1945 geboren generaties primair op het Pools overgegaan, maar tweetaligheid wordt onder hen nog steeds gecultiveerd. Tussen 1945 en 1990 zijn na het sluiten van akkoorden tussen Polen en de [[Bondsrepubliek Duitsland (1949-1990)|Bondsrepubliek Duitsland]] grotere aantallen geëmigreerd naar Duitsland. Tussen 1950 en 1956 60.000, in 1957 en 1958 216.000, tussen 1960 en 1980 300.000 en in 1988 en 1989 nadat het [[IJzeren Gordijn]] was gevallen 800.000. Na 1990 kregen de achterblijvers het recht om naast hun Poolse staatsburgerschap ook de Duitse nationaliteit aan te vragen en velen zochten met een Duits paspoort werk in Duitsland. De noodzaak om daarvoor definitief te emigreren verdween. Zie: ''[[Duitse minderheid in Polen]]''.

 

* K. Cordell, Politics and Society in Upper Silesia today: The German minority since 1945. In: Nationalities Papers 24(2):269-285, June 1996 

* T. Kamusella, Upper Silesia 1870-1920, East European Quarterly XXXVIII-4, 2005

 

[[Categorie:Streek in Polen]]