Dany Carrel: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
wordt nog afgewerkt |
opstarten artikel voltooid |
||
Regel 22:
Nadat ze wat werk als figurante had gedaan, kreeg ze enkele rolletjes als ingénue toebedeeld. In die tijd werd ze opgemerkt door de assistent van cineast [[Henri Decoin]], een gevestigde waarde in de Franse filmwereld. Decoin gaf haar een bijrol in ''[[Dortoir des grandes]]'' (1953), een in een meisjesinternaat gesitueerde misdaadfilm gebaseerd op een [[detectiveverhaal]] van [[Stanislas-André Steeman]]. Carrel werd er omringd door een prestigieuze cast, aangevoerd door [[Jean Marais]], [[Jeanne Moreau]] en [[Louis de Funès]].
=== Filmcarrière ===
Daarnaast kreeg
Haar acteertalent werd opgemerkt en dat leidde tot twee andere puike prestaties in succesfilms: in ''[[Porte des Lilas (film)|Porte des Lilas]]'' (1957), ook een tragikomedie van René Clair, speelde Carrel de dochter van cafébaas [[Raymond Bussières]] en in de tragikomedie ''[[Pot-Bouille (film)|Pot-Bouille]]'' (1957), [[Julien Duvivier]]s verfilming van de gelijknamige roman van [[Émile Zola]], vertolkte ze de minnares van een listige Gérard Philipe.
Ze was voorts te zien in ''[[Les Dragueurs]]'' (1959), het regisseursdebuut van [[Jean-Pierre Mocky]], een tragikomedie die gunstig onthaald werd. In de horrorfilm ''[[Les Mains d'Orlac (1960)|Les Mains d'Orlac]]'' (1961), [[Edmond T. Gréville]]'s versie van de gelijknamige misdaad- en [[fantastiek]]roman van [[Maurice Renard]], belichaamde ze een lichtzinnige revueartiest met wie tweederangsgoochelaar [[Christopher Lee]] niet alleen professioneel samenwerkt maar ook snode afpersingsplannen koestert.
Carrel werkte twee keer samen met [[Henri-Georges Clouzot]]. In het onvoltooide ''[[L'Enfer (1964)|L'Enfer]]'' (1964), een drama over ontsporende jaloersheid, was ze de verleidelijke vriendin van [[Romy Schneider]] en in het drama ''[[La Prisonnière (1968)|La Prisonnière]]'' (1968) was ze een model.
[[André Cayatte]] gaf haar de hoofdrol in ''[[Piège pour Cendrillon]]'' (1965), een thriller naar de gelijknamige succesrijke detectiveroman van [[Sébastien Japrisot]]. Carrel gaf gestalte aan een jonge vrouw die aan geheugenverlies lijdt na een ongeval.
Ondanks haar talent en haar lief exotisch snoetje bleven vanaf de jaren zeventig verdere degelijke rollen uit. Carrel begon dan meer en meer voor de televisie te werken.
=== Samenwerkingen ===
Tijdens haar carrière kruiste ze meermaals het pad van heel wat iconische Franse acteurs als [[Jean Gabin]] (in 2 films), [[Louis de Funès]] (2), [[Gérard Philipe]] (2), [[Roger Hanin]] (2), [[Maurice Ronet]] (2), [[Daniel Gélin]] (2), [[Bernard Fresson]] (2), [[Michèle Morgan]] (2), [[Danielle Darrieux]] (2) en [[Madeleine Robinson]] (2) en van tweedeplansacteurs als [[Noël Roquevert]] (5), [[Robert Dalban]] (6), [[Raymond Bussières]] (3), [[Jean Lefebvre]] (4) en [[Dora Doll]] (4).
=== Typische rollen ===
Carrel vertolkte dikwijls jonge vrouwen die verwikkeld geraakten in
Ze oefende ook 'normalere' beroepen uit
=== Televisie en toneel ===
Tussen 1972 en 1995 verscheen Carrel regelmatig op het kleine scherm, vooral in films.
=== Privéleven ===
▲Ze oefende ook 'normalere' beroepen uit zoals een journaliste, een verpleegster, een verkoopster, een secretaresse of de dochter van Jean Gabin of [[Charles Vanel]].
Carrel is getrouwd met François Mosser, een bedrijfsbeheerder. In 1970 kregen ze een dochter Laurence.
Vanaf 1962 werkte ze ook af en toe voor het theater.
== Filmografie (ruime selectie) ==
* 1953 - ''[[Dortoir des grandes]]'' ([[Henri Decoin]])
Regel 44 ⟶ 59:
* 1955 - ''[[Les Grandes Manœuvres]]'' ([[René Clair]])
* 1955 - ''[[La Môme Pigalle]]'' ([[Alfred Rode]])
*
* 1956 - ''[[Club de femmes (1956)|Club de femmes]]'' ([[Ralph Habib]])
* 1957 - ''[[Pot-Bouille (film)|Pot-Bouille]]'' ([[Julien Duvivier]])
| |||