Hoogspanningsleiding: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 14:
:<math>P_t = U I </math>
met
::<math>U</math> de [[elektrische spanning]] in [[Volt (eenheid)|volt]].
Om bij een groot <math>P_t</math> de verliezen <math>P_v</math> klein te houden is het dus zaak om de stroom <math>I</math> zo laag mogelijk te houden, en de weerstand <math>R</math> zo klein mogelijk. Hoe dikker de kabel is, hoe lager de weerstand, maar dikke kabels zijn kostbaar en zwaar. Met een hoge spanning <math>U</math> zijn kleine stromen te realiseren, en kan de kabeldikte beperkt blijven. Door gebruik te maken van materialen met een lage [[soortelijke weerstand]] worden verliezen verder beperkt. Hoewel koper qua geleidbaarheid het gunstigste zou zijn speelt ook de prijs ([[Koper (element)|koper]] is duur) en het gewicht en treksterkte ook een rol. Hierom wordt veelal gekozen voor een [[Staalkabel|staalkern]] vanwege de sterkte met [[aluminium]] daaromheen voor de goede geleiding en lage gewicht.
Regel 25:
Vanwege de hoge spanning is een goede [[Isolator|isolatie]] nodig. Toch is er altijd enige [[lekstroom]], en vooral bij vochtig weer is dit merkbaar door het lawaai bij de isolatoren.
Een geleidend voorwerp dat zich onder de hoogspanningslijn bevindt, zal ten gevolge van de stroom door de leiding veroorzaakte [[elektrische veldsterkte]] een (lage) stroom gaan voeren. Dit is soms voelbaar, bijvoorbeeld door een fiets onder de lijn te parkeren en zachtjes met de vinger over het blanke metaal te strijken.
Is het lichaam beter geaard dan de fiets, of andersom, dan is de lekstroom voelbaar.
| |||