Maureen McGovern: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Deeteeenz (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 33:
== Carrière ==
=== De jaren 70 ===
Na voltooiing van haar studie aan de Boardman High School in 1967, werkte ze als secretaresse en trad ze parttime op als zangeres bij de plaatselijke [[folk]]band Sweet Rain. Haar gezang werd in 1972 opgemerkt door Russ Regan, de toenmalige baas van [[20th Century Fox]], toen hij een demo hoorde met haar opname. Regan zocht een zangeres om ''The Morning After'' op te nemen, de themasong van ''[[The Poseidon Adventure (1972)|The Poseidon Adventure]]'', om als plaat uit te brengen. Hij huurde McGovern in om de plaat op te nemen, hetgeen uitmondde in een contract bij 20th Century Fox. Nadat ze een [[Oscar (filmprijs)|Oscar]] had gewonnen voor de Best Original Song, scoorde ''The Morning After'' zeer goed in de populaire muziekcharts met de toppositie in 1973. Er werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht en hij werd onderscheidenin metaugustus een [[Goud (muziek)|gouden plaat]]1973 door de [[Recording Industry Association of America|RIAA]] inonderscheiden augustusmet 1973een [[Goud (muziek)|gouden plaat]]. Volgend op het succes van ''The Morning After'' kreeg ze een [[Grammy Award]]-nominatie in 1974 voor Best New Artist.
 
Gedurende 1974 nam ze twee filmthema's op: ''We May Never Love Like This Again'' van de rampenfilm ''[[The Towering Inferno]]'', waarin ze een kort optreden had en ''Wherever Love Takes Me'' van de [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] rampenfilm ''Gold''. De eerste won een Oscar, ondanks dat het slechts een bescheiden tophit werd, en de laatste kreeg een Oscar-nominatie.
Regel 39:
In 1976 nam ze haar coverversie van ''Continental'' op, het allereerste Oscar-winnende nummer voor de Best Original Song. Het leidde tot haar enige hit in de Britse singlecharts (#16).
 
McGoverns contract bij 20th Century Fox eindigde tijdensin 1976. Haar carrière en financiën kwamen in een neerwaartse spiraal terecht. Tijdens een interview bij [[British Broadcasting Corporation|BBC]]s ''Woman's Hour'' in mei 2009 verklaarde ze dat buitensporig hoge ingediende honoraria door haar manager (40%), samen met een volledig salaris voor haar band, ongeacht of ze optrad of niet, de oorzaak waren van haar hachelijke financiële situatie. Klaar om haar leven weer op de rails te zetten, verhuisde ze naar [[Marina del Rey]] en ze nam een baan als secretaresse aan onder de valse naam Glenda Schwarz. Desondanks werd ze steeds meer gevraagd voor internationale live-concerten. Haar carrière boekte vooruitgang, toen ze werd gevraagd om een versie van ''Can You Read My Mind'', het love-thema uit ''[[Superman]]'' (1978) op te nemen, dat niet was opgenomen voor de film. De single behaaldewerd een bescheiden succes in de popcharts. Op het eind van het decennium nam McGovern ''Different Worlds'' op, het thema van de [[American Broadcasting Company|ABC]]-tv-[[sitcom]] ''Angie''. De song, haar enige andere top 40-popsingle behalve ''The Morning After'', plaatste zich tijdensin 1979 in de [[Billboard Hot 100]] (#18) en de [[Adult Contemporary (hitlijst)|Adult Contemporary]]–charts (#1).
 
=== De jaren 80 ===
TijdensGedurende midden1980 had McGovern een kort optreden als Sister Angelina, de zingende non, in de komische rampenfilm ''[[Airplane!]]''. Midden jaren 80 keerde ze langzaamaan terug in de muziek en werkte ze mee aan songs voor musical-[[soundtrack]]s en opnamen voor various-artists-compilaties. Ze begon ook weer te toeren en op te treden tijdens concerten en begon zichzelf waar te maken als nachtclub- en [[cabaret (kleinkunst)|cabaret]] vertolkster. Vanaf 1987 bracht ze drie albums uit voor [[CBS Records]] in drie jaar tijd: ''Another Woman in Love'' (een stem/piano album), ''State of the Heart'' (een volledig instrumentaal album) en ''Naughty Baby''. In 1989 had ze haar eerste concert in de [[Carnegie Hall]] in [[New York (stad)|New York]], waarbij ze een collectie songs zong van [[George Gershwin]].
Gedurende 1980, had McGovern een kort optreden als Sister Angelina, de zingende non, in de komische rampenfilm ''[[Airplane!]]''.
Tijdens midden jaren 80 keerde ze langzaamaan terug in de muziek en werkte ze mee aan songs voor musical-[[soundtrack]]s en opnamen voor various-artists-compilaties. Ze begon ook weer te toeren en op te treden tijdens concerten en begon zichzelf waar te maken als nachtclub- en [[cabaret (kleinkunst)|cabaret]] vertolkster. Vanaf 1987 bracht ze drie albums uit voor [[CBS Records]] in drie jaar tijd: ''Another Woman in Love'' (een stem/piano album), ''State of the Heart'' (een volledig instrumentaal album) en ''Naughty Baby''. In 1989 had ze haar eerste concert in de [[Carnegie Hall]] in [[New York (stad)|New York]], waarbij ze een collectie songs zong van [[George Gershwin]].
 
=== De jaren 90 ===
Van de jaren 90 tot in de 21e eeuw ging McGovern verder met haar carrière in musicaltheaters, concertoptredens en het opnemen van albums. Ze had af en toe op gastoptredens op televisie. Andere opnamen als ''Baby I'm Yours'' (1992), een collectie van haar favoriete songs van 1955 tot 1970, en ''Out of This World'' (1996), een collectie songs door [[Harold Arlen]]. Ze werd twee keer genomineerd voor een Grammy Award voor haar albums ''The Music Never Ends'' (1997), een collectie songs door Alan & Marilyn Bergman en ''The Pleasure of His Company'' (1998), een ander stem/piano-album.
 
=== De jaren 2000 ===
In 2003 werden ''Out of This World'' (+ twee bonustracks) en ''The Music Never Ends'' (+ drie bonustracks) her-uitgebracht door [[Fynsworth Alley Records]].
 
In 2005 keerde McGovern terug op het podium in Broadway in de muzikale aanpassing van ''Little Women'' van [[Louisa May Alcott]]. Dit eindigde snel met negatieve recensies, maar McGovern herhaalde haar rol tijdens de succesvolle daaropvolgende landelijke tour. Ze trad verder op tijdens concerten als vedette en als gast met symfonie-orkesten door het hele land. Haar nieuwe cd ''A Long and Winding Road'' bij [[PS Classics]], prees singer-songwriters uit de jaren 60, waaronder [[Paul Simon (artiest)|Paul Simon]], [[Joni Mitchell]], [[John Lennon]], [[Paul McCartney]] en [[Randy Newman]]. Ze gaf een concert, gebaseerd op het materiaal in de Metropolitan Room in New York, de Rrazz Room in [[San Francisco]] en toerde daarmee gedurende de volgende paar jaren.
Ze trad verder op tijdens concerten als vedette en als gast met symfonie-orkesten door het hele land. Haar nieuwe cd ''A Long and Winding Road'' bij [[PS Classics]], prees singer-songwriters uit de jaren 60, waaronder [[Paul Simon (artiest)|Paul Simon]], [[Joni Mitchell]], [[John Lennon]], [[Paul McCartney]] en [[Randy Newman]]. Ze gaf een concert, gebaseerd op het materiaal in de Metropolitan Room in New York, de Rrazz Room in [[San Francisco]] en toerde daarmee tijdens de volgende paar jaren.
 
McGovern vervolgde haar werk met de Muscular Dystrophy Association, waar ze jaarlijks optrad bij de [[Jerry Lewis]] MDA Telethons gedurende 2014. Ze maakte met Philip Himberg de one-woman biografische musical ''Carry It On'', waarvan de première plaatsvond in het Geva Theatre Center van 12 oktober tot 14 november 2010. In 2012 werd ze genoemd als gastster met ''The Fabulous Palm Springs Follies'' in het Plaza Theatre in [[Palm Springs (Californië)|Palm Springs]]. McGovern werd ingepland voor het North Coast Men's Chorus 30e verjaardagsconcert op 24 maart 2018 in het KeyBank State Theatre in [[Cleveland (Ohio)|Cleveland]].
 
=== Als actrice ===
Begin jaren 80 beëindigde ze het zingen van filmthema's om een carrière te beginnen op [[Broadway (theater)|Broadway]], alhoewel ze geen enkele acteer-ervaring had. TijdensGedurende 1981 maakte ze haar debuut als Mabel in een heropvoering van de [[musical]] ''[[The Pirates of Penzance]]'' van [[Gilbert en Sullivan]], overgenomen door de populaire jaren 70-zangeres [[Linda Ronstadt]]. Ze trad daarna op in twee producties met de Pittsburgh Civic Light Opera: ''[[The Sound of Music (musical)|The Sound of Music]]'' (1981 als Maria) en ''[[South Pacific]]'' (1982 als Nellie Forbush). Ze ging in 1982 terug naar Broadway om Karen Akers te vervangen in ''Nine'' naast [[Raul Julia]]. Ze ging verder met haar theater-carrièretheatercarrière tijdensgedurende de jaren 80 en bekleedde de rol van Mary in de [[Off-Broadway]]-productie van ''Brownstone'' (1985). In 2005 speelde ze de rol van Marmee in ''[[Little Women (musical)|Little Women The Musical]]''. McGovern gaf haar stem aan de figuur Rachel in de geanimeerde film ''Joseph:King of Dreams''.
 
== Discografie ==