Pietermaai: verschil tussen versies

Nadat Willemstad in 1634 was gesticht werd aanvankelijk alleen het land in [[Punda]] (='de Punt') ten noorden van [[Fort Amsterdam (Curaçao)|Fort Amsterdam]] bebouwd en aan drie zijden gefortificeerd. Rond het begin van de 18e eeuw kende de ommuurde stad Willemstad meer dan 200 huizen, en er was binnen de muren geen plek meer voor meer bebouwing. De eerste uitbreiding vond ongeveer een halve kilometer oostwaarts plaats, op de plek die al snel het voorstadje Pietermaai zou worden. De wijk werd vernoemd naar [[West-Indische Compagnie|WIC]]-zeekapitein en schrijnwerker [[Pieter de Meij]] die zich in 1674 op Curaçao vestigde en er de plantage 'het tuintje Zeelucht' had. De aanleg van de wijk startte in 1675 onder het bestuur van [[Jan Doncker]].<ref>{{Citeer web|url=https://www.dbnl.org/tekst/benj004ency01_01/benj004ency01_01_0026.php|titel=Willemstad|bezochtdatum=8-11-2020|auteur=Herman Daniël Benjamins & Joh. F. Snelleman|achternaam=|voornaam=|datum=1914-1917|werk=Encyclopaedie van Nederlandsch West-Indië|uitgever=|pagina's=p. 747|taal=}}</ref> In 1680 kocht WIC-directeur [[Nicolaas van Liebergen]] de plantage van de compagnie en liet er drie huizen bouwen door [[Geschiedenis van de Nederlandse slavernij#Slavernij op Curaçao|slaven]]. Rond 1750 woonden er 40 tot 50 'deftige' gezinnen aan weerszijden van het Steenen Padt naar [[Berg Altena]]. Dit pad begon bij de [[Steenen Padtspoort]] en voerde over de smalle landengte. Hoewel WIC-directeur [[Isaac Faesch]] in 1753 verbood om er nog meer huizen te bouwen in verband met de vrije schootsafstand vanuit Fort Amsterdam, groeide het aantal huizen toch steeds verder uit. In 1785 stonden er reeds 250 woningen in de buurten Pietermaai, [[Vianen (Willemstad)|Vianen]], Berg Altena en [[Scharloo]].

In de tweede helft van de twintigste eeuw vertrokken de rijken uit de wijk naar nieuwe chiquere [[Suburbanisatie|suburbane]] wijkenbuitenwijken van de stad zoals [[Mahaai]], [[Van Engelen (Curaçao)|Van Engelen]] en [[Rooy Catootje]]. Deze [[suburbanisatie]] ontstond in reactie op de introductie van de auto, waardoor deze wijken beter bereikbaar werden en omdat de oude woningen in Pietermaai steeds meer als te klein werden ervaren.<ref>{{Citeer web|url=https://www.dbnl.org/tekst/_gid001199001_01/_gid001199001_01_0106.php|titel=Architectuur en monumentenzorg|bezochtdatum=8-11-2020|auteur=Michael A. Newton|achternaam=|voornaam=|datum=1990|werk=De Gids|uitgever=|pagina's=p. 661|taal=}}</ref> Hun plaatsen werden opgevuld door accountants, advocaten, architecten, dokters en notarissen, die er echter alleen overdag verbleven. In de avond was het er uitgestorven. In de jaren 1970 en 1980 raakte de buurt steeds meer in verval. De gegoeden trokken weg. Steeds meer panden kwamen leeg te staan, raakten in verval en dreigden te worden gesloopt. [[Drugshandel|Drugshandelaren]], [[Verslaving|drugsverslaafden]] ''(chól(l)ers)'' en [[Prostitué|prostituees]] trokken in de panden, terwijl de rest van de buurt begin jaren 1990 deels veranderd was in een [[spookstad]]. [[Criminaliteit]] en [[vandalisme]] vierden hoogtij. Toch woonden er nog enkele honderden mensen.