Videocapsule-endoscopie: verschil tussen versies

De capsule bevat namelijk een [[camera]], die afbeeldingen van het [[maag-darmkanaal]] maakt. De capsule maakt een grotegroot hoeveelheidaantal foto's, zodat dat er een film-opname ontstaat van achtereenvolgens de slokdarm, maag en in het bijzonder de [[dunne darm|dunne]] en [[dikke darm]]. Vooral de dunne darm is met andere onderzoeksmethoden slechts beperkt te onderzoeken.

Tot op heden bestonden er al meerdere onderzoeksmethoden voor onderzoek naar het maag-darmstelsel, zoals onder andere ''[[Magnetic Resonance Imaging]]'' (MRI), [[gastroscopie]] en [[coloscopie]]. MRI heeft als nadeel dat de darmen niet van binnenuit bekeken kon worden. Hierdoor zijn aandoeningen aan de darmmucosa beperkt op te sporen. Gastroscopie en coloscopie zijn onderzoeksmethoden waarbij dit wel kan: met een flexibele slang (de endoscoop) met aan het uiteinde een camera die respectievelijk via de mond of via de anus wordt binnengebracht, kan de darmmucosa worden bekeken. Indien nodig kan dan ook een biopt genomen worden. Onderzoek naar de dunne darm is met deze methoden echter beperkt, aangezien deze ruim 6zes meter lang kan zijn, en veel bochten kent. Bovendien is een gastroscopie of coloscopie onderzoek erg invasief en belastend voor de patiënt.

Tegen de tijd dat de videocapsule het lichaam verlaat via de ontlasting, is de opname voltooid. De buideltas met daarin de ontvanger bevat al het opgenomen filmmateriaal en is klaar om beoordeeld te worden door een specialistisch verpleegkundige of arts. Deze zijn opgeleid om uit de soms wel 12twaalf uur durende opname van de videocapsule enkele afbeeldingen op te sporen waarop afwijkingen van de darmmucosa te zien zijn.