Wikipedia

Marie Laforêt: verschil tussen versies

Interactief door geschiedenis bladeren
← Oudere bewerkingNieuwere bewerking →
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
VisueelWikitekst
kGeen bewerkingssamenvatting
Roberto99 (overleg | bijdragen)
182 bewerkingen
Deze pagina opnieuw helemaal bekeken en verbeterd. Structuur duidelijker gemaakt, stijlfouten in het Nederlands aangepast, kleine toevoegingen, redundante details verwijderd.
Regel 21:
 
== Levensloop ==
Maïtena was een dochter van de industrieel Jean Douménach en van Marie-Louise Saint-Guily.
 
=== Jeugdjaren ===
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] was haar vader krijgsgevangen en leefde het gezin moeizaam verder, eerst in [[Cahors (Lot)|Cahors]], vervolgens in [[Lavelanet]]. In 1998 herinnerde ze zich dat ze door een buurman werd verkracht toen ze drie was.
Maïtena (verkleinwoord van Marie-Therèse) was de dochter van Marie-Louise Saint-Guily en Jean Douménach, een industrieel. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] was haar vader krijgsgevangene. De moeder met haar twee dochters leefde moeizaam verder, eerst in [[Cahors (Lot)|Cahors]], vervolgens in [[Lavelanet]]. Op driejarige leeftijd werd Maïtena verkracht door een buurman, het trauma dat ze overhield zou pas veel later (1998) aan de oppervlakte komen. Toen haar vader terugkwam uit gevangenschap in 1945 verhuisde het gezin naar [[Valenciennes]], waar Jean Doumenach directeur werd van een productieatelier voor spoorwegmaterieel. Later verhuisde de familie naar [[Parijs]]. Even overwoog Maïtena om in het klooster te gaan, maar ze verliet dat idee en aan het lyceum ontwikkelde ze belangstelling voor acteren. Het had zoals ze later zegde, een therapeutisch en helend effect op haar.
 
=== 1960 ===
In 1945, terug uit gevangenschap, werd de vader directeur van een fabriek van spoorwegmateriaal in [[Valenciennes]], om later met zijn gezin in [[Parijs]] te gaan wonen. Daar begon de belangstelling van Marie voor het acteren.
InMin 1959of meer toevallig won ze eenin wedstrijd1959, ''Naissanceals d'unevervangster étoile''voor haar zus, een radiowedstrijd georganiseerd door radio [[Europe 1|Europe 1,]] ''Naissance d'une étoile''. DitHet leverde haar een rol op in de film ''Libertés'' van [[Louis Malle]]. ZeDat volgdeproject vervolgensging lessenniet bijdoor maar [[RaymondRené RouleauClément]] had haar opgemerkt. HaarHij gaf haar een eerste echte filmrol speelde ze in de film ''Plein Soleil'' van [[René Clément]], met in de hoofdrollen [[Romy Schneider]], [[Alain Delon]] en [[Maurice Ronet]].▼
 
In haar tweede film, ''Saint Tropez Blues'', kreeg ze als tegenspeler een jonge Jacques Higelin. Ze zong de titelsong van de film met Jacques Higelin op gitaar, het was een succes en bijna onmiddellijk bracht ze daarna haar eerste liedjes uit. Zoals de hit ''Les Vendanges de l'Amour''. Haar muziek bracht een alternatief voor de lichte teenager songs die Frankrijk aan het begin van de jaren zestig kenmerkten. Haar liedjes waren poetisch en straalden maturiteit uit. Ze werkte samen met belangrijke componisten en tekstschrijvers uit die tijd, zoals André Popp en Pierre Cour, wat aanleiding gaf tot grootse arrangementen en knappe songs.
▲In 1959 won ze een wedstrijd ''Naissance d'une étoile'', georganiseerd door radio [[Europe 1]]. Dit leverde haar een rol op in de film ''Libertés'' van [[Louis Malle]]. Ze volgde vervolgens lessen bij [[Raymond Rouleau]]. Haar eerste echte filmrol speelde ze in de film ''Plein Soleil'' van [[René Clément]], met in de hoofdrollen [[Romy Schneider]], [[Alain Delon]] en [[Maurice Ronet]].
 
Ze trouwdehuwde voor de eerste maal in 1961 met de filmregisseur Jean-Gabriel Albicocco (1936-2001). enDie speeldegaf haar een rol in twee films van hemzijn films.
 
=== 1970 ===
Marie Laforêt was een buitenbeentje in de Franse popcultuur. Ze was aangetrokken tot de folkscene, en trad zowat overal in de wereld op. Mede onder invloed van haar platenfirma keerde ze op den duur terug naar het commerciële genre, maar verloor gaandeweg interesse in haar zangcarrière. Ze stopte de tournees en in augustus 1977 verhuisde ze naar [[Genève (stad)|Genève]] om in alle rust aan een schrijverscarrière te beginnen. In Zwitserland maakte ze kennis met Pierre Cornette de Saint Cyr, veilingmeester, schrijver en kunstverzamelaar, die haar in de kunstwereld introduceerde. Van 1978 tot 1981 hield ze zelf een kunstgalerij open.
 
OndertussenIn speeldedie periode bleef ze ook nogactrice, zo speelde ze mee in de film ''Flic ou voyou'' met [[Jean-Paul Belmondo]] en [[Michel Galabru]].▼
 
=== 1980-2019 ===
In 1980 verscheen haar eerste boek: ''Contes et légendes de ma vie privée'', uitgegeven bij Stock. Als actrice in Frankrijk, Italië, en in Argentinië speelde ze vele rollen, zoals in de film ''Tangos, l'exil de Gardel'' die in 1985 de Juryprijs ontving op het ''Festival van Venetië''. Af en toe kwam er ook een nieuw liedje op plaat, zoals ''Blanche nuit de satin'' (1982), een cover van de 1967 hit Nights in white Satin van de Moody Blues.
 
In 1993 maakte een plaat met eigen teksten (''Reconnaissances)'', en In 1994 verschenen er vier albums waarop ze een selectie liedjes inzong uit haar dertigjarige carrière. In 1998 kwam het album ''Voyages au long cours'' uit, met liedjes in het Frans, Engels en Italiaans, opgenomen tijden haar wereldtournee (1969-1970).
 
Ze maakte een comeback met een toernee in 2005, maar in 2007 annuleerde ze opnieuw alle plannen wegens problemen met haar gezondheid.
 
==Zangeres==
De eerste liederen die ze uitbracht waren begin jaren zestig:
*''Saint-Tropez Blues'',
* ''Vendanges de l'amour'', dat een groot succes kende.
 
Haar carrière als zangeres zette zich succesvol verder:
* '' Frantz'' (1963), een duo met [[Guy Béart]]),
* ''Viens sur la montagne'' (1964),
Regel 49 ⟶ 60:
* ''Que calor la vida'' (1968).
 
In de jaren 1968-1972 stuurde ze haar carrière in een andere richting, door zich te wijden aan [[wereldmuziek]], meer bepaald aan Europese en Amerikaanse folkloreliederen. Het succes was eerder matig, hoewel ze zowat overal in de wereld optrad. Na een tijd verliet ze deze uitdrukkingsvorm, waarvan nochtans de critici verklaarden dat het om een artistiek rijke en authentieke periode in haar zangcarrière ging.
 
Ze knoopte weer aan met het meer commerciële genre en zong talrijke successen:
* ''Viens, viens'',
* ''Mais je t'aime'',
Regel 60 ⟶ 68:
* ''Maine-Montparnasse'' (1976),
* ''Il a neigé sur Yesterday'' (1977), een hommage aan [[The Beatles]].
 
In augustus 1977 besloot ze zich aan tournees en opnamen te onttrekken en vestigde zich in Zwitserland met de bedoeling er in alle rust aan een schrijverscarrière te beginnen.
Ze ging in [[Genève (stad)|Genève]] wonen en maakte er kennis met Pierre Cornette de Saint Cyr, veilingmeester, schrijver en kunstverzamelaar, die haar inwijdde in de kunstmarkt. Van 1978 tot 1981 hield ze een kunstgalerie open en trad zelfs als veilingmeester op.
 
▲Ondertussen speelde ze ook nog in de film ''Flic ou voyou'' met [[Jean-Paul Belmondo]] en [[Michel Galabru]].
 
In 1980 verscheen haar eerste boek: ''Contes et légendes de ma vie privée'' bij de uitgeverij Stock.
 
Ze bleef ook als filmactrice actief, in Frankrijk, Italië en Argentinië, waar ze in de film ''Tangos, l'exil de Gardel'' speelde, die in 1985 de Juryprijs ontving op het ''Festival van Venetië''.
 
Af en toe gaf ze nog een lied uit, zoals ''Blanche nuit de satin'' (1982).
 
In 1993 kwam ze naar het lied terug en nam een aantal liederen op, gemaakt op haar eigen teksten, onder de naam ''Reconnaissances''.
 
In 1994 publiceerde ze vier albums die de liederen hernam uit haar dertigjarige carrière.
 
En 1998 bevatte haar album ''Voyages au long cours'' zeventien liederen, in het Frans, Engels en Italiaans, opgenomen tijden haar wereldtournee (1969-1970).
 
In 2005 deed ze opnieuw een zangtournee. In 2007 beëindigde ze alle optredens, om gezondheidsproblemen.
 
==Boeken==
Marie Laforêt maakte werk van haar schrijverscarrière, die toch beperkt bleef. Ze publiceerde:
 
* ''Contes et légendes de ma vie privée'', 1981, {{ISBN|978-2-234-01349-0}}.
* ''Mes petites magies, livre de recettes pour devenir jeune'', 2001, {{ISBN|978-2-84098-648-5}}
Regel 88 ⟶ 75:
 
==Film==
Laforêt had ook een aanzienlijke filmcarrière:
 
* ''Bonsoir Marie Laforêt'' korte film door Jean-Gabriel Albicocco voor de Amerikaanse tv, in een serie die jonge actrices van de ''Nouvelle-Vague'' voorstelde (1959).
* ''Plein Soleil'' door [[René Clément]].
Regel 163 ⟶ 148:
 
==Privé==
*Ze trouwdehuwde in 1961 met de filmrealisator Jean-Gabriel Albicocco (1936-2001)., en scheidde niet veel later
*NadatIn ze van hem scheidde,1965 washuwde ze vanmet 1965Judas tot 1967 getrouwd metAzuelos, een Marokkaans-Joodse zakenman,. JudasMet Azuelos,hem met wiekreeg ze twee kinderen kreeg.
*VervolgensOok trouwdemet haar derde echtgenoot kreeg ze meteen kind, de zakenman en kunstverzamelaar Alain Kahn-Sriber, met wie ze haar derde kind kreeg.
* In 1980 trouwdehuwde ze met Pierre Meyer
* In 1990 trouwdehuwde ze met de wisselagent Éric de Lavandeyra,. eenOok dat huwelijk datliep na vier jaar later spaak liep.
 
Marie Laforêt kreeg drie kinderen:
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/wiki/Marie_Laforêt"