Versie van 17 mei 2020 18:20 bewerken Terebra (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 519 bewerkingen + categorie ← Oudere bewerking		Versie van 27 sep 2020 21:38 bewerken ongedaan maken ErikvanB (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 548.640 bewerkingen ? - enz. Nieuwere bewerking →
Regel 9: \| beroep = Ukiyo-e kunstenaar }} '''Tsukioka Yoshitoshi''' (月岡芳年),<ref>Dit artikel is overgenomen van http://mediawiki.arts.kuleuven.be/geschiedenisjapan/index.php/Tsukioka_Yoshitoshi op 12 mei 2019. Attribution-ShareAlike 2.0 Belgium (CC BY-SA 2.0 BE)</ref>, ook wel ~~gekend~~bekend als '''Taiso Yoshitoshi''' (大蘇芳年) ([[30 april]] [[1839]] - Ryōgoku, [[9 juni]] [[1892]]), was een Japans [[prentkunst]]enaar. Hij wordt beschouwd als de laatste grootmeester van de [[Ukiyo-e]] traditie van [[blokdruk]]kunst en de belangrijkste leerling van zijn meester [[Utagawa Kuniyoshi]] (1798 - 1861). ==Biografie== Regel 55: Naast zijn bloederige tekeningen, stond Yoshitoshi ook bekend bij zijn tijdgenoten als een tekenaar van ''bijin-ga'', tekeningen van mooie vrouwen. In vorige generaties ging dit thema over genoegens en prostitutie, waarbij vooral het [[Yoshiwara (district)\|Yoshiwara]] district van het voormalige Edo werd afgebeeld. Yoshitoshi had een bredere kijk op het onderwerp. Hij schilderde bekende historische vrouwen, serveersters in drukke restaurants, een wachtende dienstmeid bij de adel, enzovoorts. Zijn eerste printserie van dit specifieke genre was 'Fancy Dishes of Tokyo Restaurants' in 1871. Het woord 'dishes' verwijst naar de mooie vrouwen, die de mannen op een verleidelijke speelse manier bedienen. Al met al waren de tekeningen oppervlakkig en met een koude nuance geschilderd. Zelfs zijn minnaressen Oraku, een [[geisha]], en Okiku, een serveerster bij het Suzukiya theehuis, konden hem niet motiveren of inspireren. Yoshitoshi waagde een tweede poging tot het schilderen van mooie vrouwen met zijn nieuwe printserie 'Collection of Desires' in 1877. Weer volgden de prenten het leven van serveersters, inclusief Okiku en een collega van haar, waarmee hij ook een relatie had. Veel van zijn pogingen tot ''bijin-ga'' werden sterk bekritiseerd, doordat Yoshitoshi de namen van de betrokken vrouwen vernoemde op het kunstwerk en de erotische woordspelingen eraan toevoegde; zijn onderwerpen waren ook niet altijd even [[koosjer]]. Nog altijd kon Yoshitoshi zijn hart en ziel niet uitstorten in deze nieuwe stijl en leverde enkel zwakke werken af met onverzorgde lijnen en te dramatische kleurschakeringen. Toch ~~waren~~werden deze prenten zeer ~~gegeerd~~begeerd en bleven er prenten in de omloop tot de houtblokken versleten waren. In zijn vierde ''bijin-ga'' printserie 'Twenty-Four Hours at Shinbashi and Yanagibashi' werd Yoshitoshi's vrouwbeeld zachter. Hij begon de gevoeligheid van vrouwen in te zien en integreerde dat in zijn werk. Zijn huwelijk met de ex-geisha Sakamika Taiko in 1884 bracht eindelijk stabiliteit en rust in zijn leven, alhoewel hij nog steeds het gezelschap van andere vrouwen bleef opzoeken. Hij was een vaste klant bij de Daishōrō, een eleganter bordeel in Nezu. Taiko was een begripvolle vrouw, die Yoshitoshi zelfs aanspoorde om een minnares te nemen in haar tijden van ziekte. Regel 123: *New Forms of Thirty-Six Ghosts, 新形三十六怪撰 (Shinkei Sanjūrokkaisen) (1889-1892) (Dit is ~~enkel~~slechts een ~~gelimiteerde~~beperkte selectie, er zijn waarschijnlijk nog niet-vernoemde printseries in omloop.) {{Commonscat\|Tsukioka Yoshitoshi}}▼ ==Voetnoten== Regel 152 ⟶ 150: {{Appendix}} ▲{{Commonscat\|Tsukioka Yoshitoshi}} {{DEFAULTSORT:Yoshitoshi, Tsukioka}}

Tsukioka Yoshitoshi: verschil tussen versies