Oorspronkelijk moest voor elke telefoonaansluiting een aparteapart kabelpaar naar de centrale gelegd worden. Voor interlokale gesprekken was het aantal verbindingen beperkt tot het aantal aderparen dat tussen deze twee centrales lag. Door de opkomst van de [[elektronica]] werd het mogelijk om de interlokale verbindingen (tussen twee centrales) uit te breiden zonder het aantal kabels te vermeerderen. Oorspronkelijk gebeurde dit door middel van het [[multiplexen]] van meerdere frequentiebanden op een kabel, later door het [[digitaal|digitaliseren]] van de verbindingen. Later werdenwerd ook de verbinding van de telefooncentrale naar de wijkcentrale gedigitaliseerd, en met de opkomst van [[ISDN]] en [[ADSL]] is ook de zogenaamde [[last mile]], de verbinding van de wijkcentrale naar de huizen toe, gedigitaliseerd. Door de opkomst van [[Voice over IP|VOIP]] danwel [[internettelefonie]] wordt nu ook de binnenhuisverbinding gedigitaliseerd, waardoor de enige analoge schakel in de verbinding nog het stuk van de microfoon in de hoorn tot de [[DA-converter]] in het telefoontoestel zelf is.
De grote voordelen van digitale boven analoge signalen in het telefoonsysteem zijn dat het zeer vergemakkelijkt wordt om de verbinding te schakelen, dat er minder kwaliteitsverlies optreedt, en dat meer verbindingen over één kabel gevoerd kunnen worden.
