Milieueconomie: verschil tussen versies

* ''[[Quota op vervuiling]]''. Quota's zouden vormgegeven moeten worden als verhandelbare emissierechten, wordt vaak verdedigd, welke echt vrij verhandeld moeten kunnen worden zodat de reducties in vervuiling worden bereikt tegen een minimum aan kosten. [[Henry Ford]] was in de twintiger jaren van de twintigste eeuw al voor een strikt beleid waarbij de vervuiler direct de gevolgen van zijn vervuiling zou voelen. Hij vond dat de industrie vrijelijk zoveel water uit een rivier mocht gebruiken als wenselijk maar dat de uitstroompijp van het vervuilde water boven in de stroom moest gemaakt worden ten opzichte van de instroom. Het niet afdoende zuiveren van het vervuilde water zou daardoor leiden tot vervuild water in de instroom van het proces.

 

 

Om bovenstaande methoden te kunnen verwezenlijken is een overkoepelende autoriteit nodig, bijvoorbeeld een wetgever. Door de [[globalisering]] vinden steeds meer afwegingen op wereldniveau plaats maar er is vaak geen overkoepelende autoriteit die effectief dergelijke wet- en regelgeving kan verzorgen en handhaven. Als er een land is dat milieu niet belangrijk vindt, of in ieder geval minder belangrijk dan de rest van de wereld, dan zal dat tot gevolg hebben dat vervuilen daar het goedkoopst is. De economische activiteiten, met de bijbehorende opbrengsten en werkgelegenheid zullen in principe naar dat land verhuizen. Hierdoor is er een 'druk omlaag' wat kan eindigen in een 'race naar de bodem' in milieuwet- en regelgeving. Dit is een complicerende factor in het beschermen van de natuur. Deze bezorgdheid wordt vooral gedeeld door organisaties die zich inzetten voor [[duurzame ontwikkeling]] en de [[antiglobaliseringsbeweging]] en [[anders-globaliseringsbeweging]].