Nico Sikkel: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 26:
Sikkel kwam na de oorlog in opspraak door zijn betrokkenheid bij de ''[[Velser Affaire]]''. Hij zou in de laatste oorlogsperiode in opdracht van zijn zwager Gerbrandy en in overleg met de Duitse bezetter leden van het communistische verzet (onder wie [[Hannie Schaft]]) hebben laten liquideren. Na de oorlog zou hij als aanklager bij het Bijzonder Gerechtshof in Amsterdam er alles aan hebben gedaan om gevoelige zaken die betrekking hadden op hemzelf en op bekenden uit politie- en justitiekringen onder de tafel te schuiven. Volgens sommigen<ref>Meindert van der Kaaij (2012). ''Een eenzaam staatsman. Dirk de Geer (1870-1960)''. Hilversum: Verloren.</ref> zou ook bij de berechting van [[Dirk Jan de Geer]] zijn relatie met Gerbrandy een rol hebben gespeeld. Na zijn periode als procureur-fiscaal werd hij officier van justitie te Haarlem. In 1954 overleed hij in Haarlem op 55-jarige leeftijd.
Zowel in zijn rol van gewestelijk commandant van de Binnenlandse Strijdkrachten tijdens de oorlog als in zijn rol van procureur-fiscaal bij het Bijzonder Gerechtshof na de oorlog was Sikkel zeker niet onomstreden. Maar in alle onderzoeken die na de oorlog zijn gedaan,<ref>J. Versteeg (1978). ''Velser affaire: verslag van de Commissie, belast met het onderzoek naar de 'Velser-affaire'.'' Tweede Kamer der Staten Generaal: zitting 1978-1979. Den Haag.<br />H. Blom, A. 't Hart en I. Schöffer (1979), ''De affaire-Menten 1945-1976. Eindrapport van de Commissie van onderzoek.'' Tweede Kamer, zitting 1978-1979, 14 252, nr. 19. Den Haag.<br />Bas von Benda-Beckmann (2013). ''De Velser Affaire. Een omstreden oorlogsgeschiedenis.'' Amsterdam: Boom.</ref> is nooit gebleken dat er sprake is geweest van een complot waarbij het doel was het communistische verzet uit te schakelen.
{{Appendix}}
| |||