Vierentwintig Geschiedenissen: verschil tussen versies

Vanaf de Tang-dynastie zijn de meeste standaardgeschiedenissen samengesteld door een ambtelijk georganiseerd 'Historiografisch Bureau' (''shi guan'', 史館), verbonden aan het Keizerlijk Secretariaat en onder strikte controle van het hof. De werkwijze werd steeds meer geformaliseerd. Het herschikken, ordenen en samenvatten van officiële stukken vond reeds plaats onder de voorafgaande dynastie. Basis vormden de ''[[Dagboeken van activiteit en rust]]'', dagelijkse overzichten van uitspraken en daden gedaan door de Chinese keizer. Na de dood van de keizer werden die dagboeken samengevat tot de ''[[Ware optekeningen]]'', een overzicht van de belangrijkste verordeningen, bekendmakingen en voorschriften. Deze werden verder samengevat tot ''[[Nationale Geschiedenissen]]'' (''guoshi'', 國史), die op onregelmatige tijdstippen tijdens de zittende dynastie werden samengesteld en op hun beurt weer de basis vormden voor de eigenlijke dynastieke geschiedenissen.

De samenstelling van de dynastieke geschiedenis door het volgende heersershuis was dus in feite de laatste stap van dit strikt geformaliseerde ordeningsproces. Ook de gebruikte taal werd in hoge mate gestandaardiseerd. Gevolg was dat de dynastieke geschiedenissen steeds meer het karakter kregen van een ambtelijke bronnenuitgave, gedegen en goed beredeneerd, maar qua stijl kurkdroog. Uitzonderingen hierop zijn de ''Shiji'' vanwege de originele toevoegingen door [[Sima Qian]] en de ''[[Nieuwe Geschiedenis van de Vijf Dynastieën]]'' door de bijzondere schrijfstijl van [[Ouyang Xiu]].