Hebios: verschil tussen versies

Op 8 juni 1939 kreeg de [[Mabi]] een vergunning van de toenmalige gemeente [[Heer (Maastricht)|Heer]] om aan de Akersteenweg 49, vlak bij de kruising met de Dorpstraat, een filiaal te realiseren.<ref name="bb96">Jansen, blz. 96-97.</ref> Vier dagen later besloot de gemeenteraad om de vermakelijkheidsbelasting, die in 1938 was afgeschaft, weer te introduceren en vast te stellen op 12 procent van de bruto-opbrengst, acht procent minder dan de bioscopen in Maastricht moesten afdragen. Op het adres Akersteenweg 49 lag de boerderij van de familie Olieslagers, die werd gesloopt om ruimte te maken voor een nieuw gebouw, ontworpen door de architect [[J. Schoonlingen]]. Het gebouw had een zaal met 318 zitplaatsen, gebouwd door ene Habets; een balkon ontbrak. Het interieur was voorzien van een mahonie-betimmering waarboven de muren zeegroen waren geschilderd, waardoor volgens de architect een 'sfeer van voldoende rust' werd gecreëerd. Het voorfront bestond uit een in verschillende kleuren lichtende rijzende zon waarin zich kleinere boogmotieven bevonden, zware lichtblauwe draperieën met ertussen een zilvergrijs gordijn.<ref name="bb96"/>

De Hebios opende haar deuren op zaterdag 30 september 1939 met als hoofdfilm [[The Little Princess (1939)|The Little Princess]] met [[Shirley Temple]] in de hoofdrol. Er was die dag ook een muzikaal optreden van het gezelschap 'De zigeunerbende' met Borah Minowitch en zijn mondharmonica. De bioscoop hanteerde vijf entreeprijzen variërend van dertig tot tachtig cent. De politie en de leden van de bioscoopcommissie hadden gratis toegang tot de voorstellingen. Deze commissie was verantwoordelijk voor de filmkeuring. De vooroorlogse samenstelling is onbekend; toen de commissie werd heropgericht in 1946 had deze drie leden: het hoofd van de ULO-school H. Mommers als voorzitter, raadslid P. Breuls en J. Kengen.<ref name="bb96"/>

De jaren na de oorlog waren de hoogtijdagen voor de bioscoopbranche, vooral doordat de televisie nog geen gemeengoed was geworden. In 1946 werden in de Hebios 82.190 kaartjes verkocht, 72.927 n 1947 en 61.407 in 1948. De dalende trend ging door tot in 1950; toen werden er 42.323 kaartjes verkocht. Het jaar 1957 werd uiteindelijk het hoogtepunt van de jaren vijftig met een verkoop van 65.500 kaartjes. In de eerste helft van dar decennium werden voornamelijk kaartjes in de laagste prijscategorie verkocht, van een kwartje tot een gulden. In de tweede helft waren dat voornamelijk kaartjes in de hoogste prijscategorie van een tot twee gulden.<ref name="bb119">Jansen, blz. 119-121.</ref>

Het pand is opgetrokken in de stijl van de [[Nieuwe zakelijkheid]]. Het gebouw van de Hebios bestaat uit een aantal bouwblokken van een en twee verdiepingen. Aan de westelijke zijde bevindt zich een bouwblok voorzien van een brede stenen trap die naar de ingang van het pand leidt. Links van de deur bevindt zich een hardstenen brievenbus. Boven de ingang bevindt zich een brede, kunststenen luifel die doorloopt in de aansluitende bouwblokken. Rechts van de ingang bevindt zich hoge, rechthoekige schoorsteen opgetrokken in oranje baksteen. Daarnaast is een tweelaags bouwblok met drie hoge vensters op de begane grond en - boven de luifel - een hoog venster met glas-in-loodraam. Hiernaast ligt een lager en breed bouwblok waarin oorspronkelijk de bioscoopzaal was gerealiseerd. Links in dit blok bevindt zich op de begane grond een breed venster geflankeerd door twee smalle vensters. De luifel overkapt nog deze vensters en stopt vervolgens. Rechts in dit bouwblok bevinden zich op gelijke afstanden drie rondboogvormige deuropeningen. Oorspronkelijk zaten hier dubbele deuren in.Ter hoogte van de eerste verdieping bevindt zich in het midden van de gevel een oorspronkelijk kunststenen affichepaneel.<ref name="gm">Gemeentelijk monument [https://flexinext.maastricht.nl/files/GemMonument/GM-299.pdf no. 299].</ref>

-----