Karel Martel: verschil tussen versies

== De weg naar de macht ==

{{Zie hoofdartikel|Frankische Burgeroorlog}}

De adel in [[Neustrië]] en [[Hertogdom Bourgondië|Bourgondië]] zag in het bewind van de minderjarige Theudoald zijn kans zich te bevrijden van de [[Austrasië|Austrasische]] dominantie en koos in 715 [[Raganfrid]] als hofmeier.<ref>''[[Liber historiae Francorum]]'' 51 (= {{Aut|B. Krusch}} (ed.), ''Monumenta Germaniae Historica Scriptores rerum Merovingicarum'', II, Hannover, 1888, p. [https://web.archive.org/web/20170925072555/http://www.dmgh.de/de/fs1/object/goToPage/bsb00000749.html?pageNo=325 325]).</ref> Hierdoor was de situatie ontstaan, zoals in de kaart is weergegeven ([[Aquitanië]] was in die tijd een onafhankelijk Frankisch hertogdom). Ook de [[Friezen]] onder hun koning [[Radboud (koning)|Radbod]], profiteerden van de situatie door de gebieden die ze aan Pepijn van Herstal hadden verloren, waaronder [[Utrecht (stad)|Utrecht]] en omgeving, weer terug te veroveren. Raganfrid en Radboud sloten een bondgenootschap en vielen Austrasië aan. Een factie van de Austrasische adel besloot dat ze onder deze omstandigheden een volwassen hofmeier nodig hadden, en bevrijdden Karel uit zijn gevangenschap.<ref>{{Aut|R.A. Gerberding}}, 716: A Crucial Year For Charles Martel, in {{Aut|J. Jarnut - U. Nonn - M. Richter}} (edd.), ''Karl Martell in seiner Zeit'', Sigmaringen, 1994, pp. [http://www.perspectivia.net/publikationen/bdf/jarnut-nonn-richter_martell/gerberding_martel/documentviewer/++widget++form.widgets.IPSJAddRetro.psj_file/@@download/gerberding_martel.pdf 205–216.]</ref> Ze waren echter te laat om Karel een volwaardig leger te laten opbouwen. In 716 vielen Raganfrid en Radboud, die met een vloot over de [[Rijn]] kwam, Theudoald en Plectrudis in Keulen aan. Karel probeerde de stad nog te ontzetten, maar moest zich na de eerste schermutselingen al terugtrekken. Dit was het eerste en laatste gevecht dat Karel als veldheer zou verliezen. Plectrudis moest zich overgeven en de schatkist van Austrasië viel in handen van de aanvallers.