Mark V: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
toevoeging |
toevoeging |
||
Regel 11:
==Beschrijving==
De Mark V is in beginsel een Mark IV: het is in feite de Mark IV zoals die had behoren te zijn. De volgende verbeteringen zijn (eindelijk) aangebracht:
*De oorspronkelijke ''Daimler'' 105 pk motor is vervangen door een ''Ricardo'' 150 pk motor. Dit brengt de maximumsnelheid van 6 op 7,4 km/u. Geen zeer indrukwekkende verbetering in absolute zin maar de betrouwbaarheid van de motor is er sterk op vooruitgegaan. De Ricardo kan makkelijk opgevoerd worden tot 200 pk, maar dat levert problemen op bij de andere hoofdverbetering:
*Er is nu de epicyclische transmissie van Walter Wilson ingebouwd. De rijprestaties van het voertuig nemen hierdoor enorm toe. De chauffeur kan nu zelf de versnelling bedienen en dus voor het eerst in zijn eentje een serieuze bocht maken. De twee man die nodig waren de secundaire versnellingsbakken om te gooien, komen nu vrij voor andere bezigheden. Als ze de tank niet opnieuw hoeven op te starten via de interne krukas, kunnen ze de machinegeweren in de barbettes bedienen - eerst was dat een bijbaantje van de lader van het kanon.
*Nu er toch meer personeel beschikbaar is, wordt de uitkijkcabine in het midden vergroot en de machinegeweerpost aan de achterkant is nu eenvoudig bereikbaar.
*Bovenop het dak bevindt zich een [[semafoor]]; het kleine seinpaaltje diende niet voor de communicatie tussen de tanks onderling, maar als alternatief voor de postduiven bij het sturen van berichten naar achterliggende commandoposten. Ter identificatie krijgen de tanks grote cijfers op hun achterkant geschilderd. Dit systeem voldoet echter nauwelijks: de echte verbindingen worden gelegd door ordonansen die heen en weer hollen, met groot gevaar voor eigen leven - maar veel tanks nemen ter aanmoediging flessen whiskey mee voor koeriers die het halen!
Er is echter ook een verslechtering:
Regel 23 ⟶ 24:
==Tadpole Tail==
De hoofdloopgraven van de nieuwe [[Hindenburglinie]] waarop de Duitsers zich vanaf 16 maart 1917 hadden teruggetrokken, waren verbreed tot 3,5 meter zodat ze meteen als tankgracht konden dienen. William Tritton, eigenaar van ''Fosters'', ontwierp een verlengstuk voor de achterkant van de romp zodat een tank ook die brede loopgraven kon overschrijden: de zogenaamde ''Tadpole Tail'', omdat de tank na aanbrenging wel iets weghad van een kikkervisje. Er werden een paar dozijn sets opgestuurd naar Frankrijk, maar majoor Johnson die daar de feitelijke leiding had over ''Central Tankworkshop'' had zo zijn bedenkingen: bij het experimenteel ombouwen van een paar Mark V's bleek dat de zware stalen balken die moesten voorkomen dat de verlengde staart afbrak, het gewicht sterk deden toenemen. In ruil voor datzelfde gewicht kon de tank een veel efficiëntere vorm krijgen.
==Mark V*==
Johnson liet bij wijze van experiment een Mark IV overdwars splitsen en verlengde de romp door een tussenstuk van zes voet lengte tussen de twee delen aan te brengen. Zo verkreeg hij voor hetzelfde gewicht (33 ton) als de ''Tadpole Tail'' een veel grotere binnenruimte die gebruikt kon worden voor infanterietransport, terwijl de tank ook zo - 9,89 meter lang - een 3,5 meter loopgraaf kon overwinnen.
Toen de precieze loop der gebeurtenissen weer was vergeten, is lange tijd gedacht dat Johnson hierop in zijn tankwerkplaats 379 bestaande Mark V's had omgebouwd tot de zogenaamde Mark V*-standaard. Nieuw onderzoek in de jaren tachtig toonde echter aan dat in werkelijkheid na het voltooien van de order van 400 Mark V's, overgegaan werd tot de bouw van een bestelling van 700 Mark V*'s (uitgesproken als ''Mark Five Star''), 500 ''Males'' en 200 ''Females'', waarvan er op de wapenstilstandsdag van 11 november 1918 579 waren geproduceerd, terwijl de uitloop van de productie na de oorlog er nog eens 66 aan toevoegde voor een totaal van 645.
| |||