Paul de Nooij: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website Geavanceerde mobiele bewerking |
||
Regel 22:
De Nooij was het vierde kind in een gezin van elf. Zijn vader runde een smederij in Bennekom. De Tweede Wereldoorlog begon dramatisch voor het gezin. Op 13 mei 1940 ontstond er een vuurgevecht boven Bennekom. Vader Jan werd getroffen door een vuurstoot, waarna hij overleed. Paul nam samen met zijn broer Wim de smederij over. Tijdens de oorlog bood Wim de Nooij regelmatig onderdak aan onderduikers, terwijl een jongere broer [[Zwerus de Nooij|Zwerus]] ook volop actief was in het verzet.
In mei 1943 was De Nooij betrokken bij de oprichting van de lokale [[Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers|LO-afdeling]] in [[Ede (plaats in Nederland)|Ede]]. Hij werd verantwoordelijk voor de huisvesting van onderduikers. Zijn naaste medewerkers waren: [[Andries Hartman]], [[Aart Jochemsen]], [[Gerrit van de Kamp]], [[Gerrit van Steenbergen|Gerrit]] en [[Teunis van Steenbergen]], [[Evert Vonk]] en [[Joop Wouda]].<ref>
In de nacht van 19 op 20 november 1944 vond [[Operatie Pegasus|Operatie Pegasus II]] plaats waarbij het verzet probeerde een grote groep piloten en parachutisten dwars door de [[Nazi-Duitsland|Duitse]] linies over de [[Rijn]] naar bevrijd gebied te smokkelen. De actie liep uit op een totale mislukking. Meer dan de helft van de deelnemers werd gepakt.
De Nooij nam deel aan de [[Mislukte wapendropping bij Lunteren op 8 maart 1945|fataal verlopen wapendropping]] in de nacht van 8 op 9 maart 1945 bij [[Lunteren]]. Tijdens en na afloop van de dropping werden negentien verzetsmensen gearresteerd, waarvan zestien werden geëxecuteerd en een in gevangenschap zelfmoord pleegde. De Nooij verliet samen met zijn neef [[Menno de Nooij|Menno]] en [[Johannes van den Bent|Jo van den Bent]] het droppingsterrein. Zij werden gewaarschuwd door schoten die de Duitsers losten tijdens de ontsnappingspoging van [[Piet Rombout]]. Daarop sloegen zij een andere weg in en wisten zo te ontkomen.<ref>Ben Verduijn (2018). ''Fatale dropping Keuenklep 8/9 maart 1945''. Ede: Gemeente Ede, p.22</ref>
| |||