Versie van 13 mrt 2020 11:32 bewerken 217.123.48.190 (overleg) →‎Geschiedenis Label: Visuele tekstverwerker ← Oudere bewerking		Versie van 13 mrt 2020 11:33 bewerken ongedaan maken Fontes (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 21.753 bewerkingen Versie 55838293 van 217.123.48.190 (overleg) ongedaan gemaakt Label: Ongedaan maken Nieuwere bewerking →
Regel 11: == Geschiedenis == [[Bestand:Columbia7inch 001.jpg\|thumb\|Columbia maakte korte tijd ook 33⅓ rpm 7" ZLP's tot de 45 rpm [[Single (muziek)\|singles]] van RCA Victor op de markt kwamen]] Met [[taperecorder]]s konden aanmerkelijk langere opnames gemaakt worden dan de 4-5 minuten van de [[Grammofoonplaat\|78-toerenplaten]], maar de consument profiteerde daar niet van en ook niet van de betere geluidskwaliteit. RCA Victor had in 1931 al een plaat op de markt gebracht met een speelduur van 10 minuten, maar een gebrek aan spelers en de [[Crisis van de jaren 30\|encrisis van de jaren 1930]] maakten dat dit geen succes werd. Andere pogingen volgden, maar het was Columbia dat in 1948 de langspeelplaat met een toerental van 33⅓ en een formaat van 12" op de markt bracht met een microgroef. [[Philco]] maakte hiervoor de spelers. Een team onder leiding van [[Peter Carl Goldmark]] had de microgroef ontwikkeld en deze platen waren gemaakt van het minder breekbare [[Polyvinylchloride\|vinyl]] in plaats van schellak. De speelduur van zo'n 22 minuten was een aanmerkelijke verbetering en ook de geluidskwaliteit was aanmerkelijk beter. De 78-toerenplaat had een frequentiebereik van 100-12.000 HZ, terwijl de lp dit optrok naar 30-16.000 kHz. De [[signaal-ruisverhouding]] (S/R) verbeterde van 32–40 dB naar 45–60 dB.▼ ~~Met [[taperecorder]]s konden aanmerkel~~ ▲[[Crisis van de jaren 30\|en 1930]] maakten dat dit geen succes werd. Andere pogingen volgden, maar het was Columbia dat in 1948 de langspeelplaat met een toerental van 33⅓ en een formaat van 12" op de markt bracht met een microgroef. [[Philco]] maakte hiervoor de spelers. Een team onder leiding van [[Peter Carl Goldmark]] had de microgroef ontwikkeld en deze platen waren gemaakt van het minder breekbare [[Polyvinylchloride\|vinyl]] in plaats van schellak. De speelduur van zo'n 22 minuten was een aanmerkelijke verbetering en ook de geluidskwaliteit was aanmerkelijk beter. De 78-toerenplaat had een frequentiebereik van 100-12.000 HZ, terwijl de lp dit optrok naar 30-16.000 kHz. De [[signaal-ruisverhouding]] (S/R) verbeterde van 32–40 dB naar 45–60 dB. [[Bestand:Auto-Mignon.jpg\|thumb\|left\|De [[Auto Mignon]] van Philips]]

Langspeelplaat: verschil tussen versies