Het Achterhuis (dagboek): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 217.123.146.62 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door ExposeMyStupidity
Regel 55:
Na de oorlog blijkt dat Anne, net als haar moeder, zus, de familie Van Pels en Fritz Pfeffer, de kampen niet overleefd heeft. Alleen [[Otto Frank]], Annes vader, overleeft de gruwelen van de kampen.
 
== Uitgaven ==
raar
De eerste transcriptie van Annes dagboek was in het Duits, gemaakt door Otto Frank voor zijn vrienden en familieleden in Zwitserland, die hem overtuigden om het voor publicatie aan te bieden. De tweede was een samenstelling van Anne Frank versies A en B evenals uittreksels van haar essays, met een epiloog geschreven door een vriend van de familie over het lot van de auteur. In het voorjaar van 1946 kwam het onder de aandacht van de historici [[Jan Romein]] en zijn vrouw [[Annie Romein-Verschoor]]. Ontroerd door het verhaal deden ze vergeefse pogingen om een uitgever te interesseren. Uiteindelijk bracht Romein in een column van Het Parool het dagboek onder de aandacht: "Voor mij echter is in dit schijnbaar onbetekenende dagboek van een kind, in dit door een kinderstem gestamelde 'de profundis' alle afzichtelijkheid van het fascisme belichaamd, méér dan in alle processtukken van Neurenberg bij elkaar. "<ref>Jan Romein, [http://www.parool.nl/parool/nl/4/AMSTERDAM/article/detail/291139/2010/04/27/Kinderstem-3-april-1946.dhtml "stem van kinderen"], ''Het Parool'', 3 april 1946</ref>
 
Regel 63:
 
In 1991 verscheen een herziene handelseditie (''definitive edition'') aan de hand van de uitgave van Otto Frank en onder redactie van Mirjam Pressler waarin de fragmenten over seksualiteit en de relatie met haar moeder zijn opgenomen die in de eerdere uitgave van 1947 waren weggelaten.<ref>[http://www.annefrank.org/nl/Subsites/Tijdlijn/Naoorlogse-periode-1945-heden/De-echtheid-bewezen/1991/Een-nieuwe-standaard-versie-van-het-dagboek-bekend-als-de-definitieve-uitgave-wordt-gepubliceerd- 1991 - 1994 De echtheid bewezen] Een nieuwe ‘standaard’ versie van het dagboek, bekend als ‘de definitieve uitgave’, wordt gepubliceerd. Anne Frank Stichting</ref> De passages die hierover handelen, hebben ervoor gezorgd dat sommige Amerikaanse ouders het boek als 'te [[pornografie|pornografisch]] voor hun kinderen' beschouwen.<ref>{{en}}[http://www.huffingtonpost.com/2013/04/29/anne-frank-diary-pornographic-7th-grade-michigan-parent_n_3180134.html?utm_hp_ref=mostpopular Anne Frank's Diary Too 'Pornographic' For 7th-Grade Students, Claims Michigan Parent], The Huffington Post, 2 mei 2013</ref> Deze editie uit 1991 staat bekend als versie D.<ref>[http://www.dbnl.org/tekst/_voo013199901_01/_voo013199901_01_0034.php Werken om niet dom te blijven, Anne Frank en haar dagboeken], Gerrold van der Stroom, 1999</ref> In 2001 werd een hernieuwde versie uitgebracht waarin enkele losse bladen zijn opgenomen die later zijn ontdekt.
 
 
== Authenticiteit ==
Regel 72 ⟶ 71:
Ook Mirjam Pressler heeft in 1991 de tekst opnieuw uitgegeven en 25 procent meer materiaal uit het dagboek toegevoegd voor een "definitieve editie" in 1991. Hierdoor is voor deze editie ook een ander langdurig auteursrecht gecreëerd.<ref name=carvajal>Doreen Carvajal, [http://www.nytimes.com/2015/11/14/books/anne-frank-has-a-co-as-diary-gains-co-author-in-legal-move.html?_r=0 Anne Frank’s Diary Gains ‘Co-Author’ in Copyright Move] 13 november 2015</ref> Sommigen zien dit als een manier om de duur van het auteursrecht op het dagboek op te rekken.
 
== RAARAuteursrecht ==
[[File:Foto tekst afgeplaktepagi-000.jpg|thumb|Pagina uit het dagboek. Deze pagina was tot 2018 afgeplakt en niet gepubliceerd.]]
Na de dood van Anne Frank kwam het auteursrecht op het dagboek via [[Overerving (recht)|overerving]] bij haar vader Otto Frank te liggen. In januari 1963 richtte Otto Frank in Bazel het Anne Frank Fonds op, dat de auteursrechten van de geschriften van Anne Frank beheert en met de opbrengsten wereldwijd projecten ondersteunt op het gebied van mensenrechten, discriminatie,racisme en antisemitisme. Otto Frank op zijn beurt heeft de originele manuscripten aan het [[NIOD Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies|NIOD]] [[nalatenschap|nagelaten]].