George de Hevesy: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Biografie: paar overbodige woorden verwijderd |
k →Biografie: spelfoutje |
||
Regel 25:
De Australische regering had Rutherford honderd kilo radioactief [[lood (element)|lood]] gegeven waarvan bekend was dat de radioactiviteit werd veroorzaakt door "radium D" ([[Lood-210|<sup>210</sup>Pb]]), een vervalproduct van [[radium]]. Hevesy kreeg van Rutherford de taak om het radium-D te scheiden van al het lood. Gedurende vele maanden probeerde hij elke scheidingstechniek uit die hij kende, zonder resultaat. Wat Hevesy toen niet wist is dat radium-D een radioactieve [[isotoop]] van lood is, die met chemische scheidingstechnieken niet te isoleren is van gewoon lood.
Omdat hij het niet kon scheiden besloot hij radium-D te gebruiken om de loop van lood te volgen in chemische processen. Samenwerkend met [[Friedrich Adolf Paneth]] van het [[Weens Instituut van Radiumonderzoek]] kon hij in 1913 nauwkeurige oplossingsstudies uitvoeren van loodzouten door een insignificant hoeveelheid radium-D te mixen met loodzout. Door het percentage radioactiviteit gevonden in de oplossing te meten kon hij de exacte hoeveelheid opgeloste stof bepalen. Hij en Paneth lieten zien dat de elektrochemische eigenschappen van radium-D identiek waren aan die van lood,
In 1913 keerde Hevesy terug naar Hongarije, waar hij een tijdje werkzaam was als docent aan de universiteit van Boedapest voordat hij diende in het Oostenrijks-Hongaarse leger gedurende de [[Eerste Wereldoorlog]]. Na de oorlog werd hij hoogleraar te Boedapest, waar hij zijn loodtracerwerk voortzette. De politieke situatie in Hongarije viel in hoog tempo uiteen en in 1920 accepteerde hij dan ook dankbaar de uitnodiging van Bohr om naar diens [[Niels Bohr-instituut|Instituut van Theoretische Fysica]] in Kopenhagen te komen.
| |||