Melchior Franck: verschil tussen versies

Melchior Franck was een populaire componist. Hij schreef een grote hoeveelheid muziekstukken, waaronder meer dan 40 bundels met [[motet]]ten, alles bij elkaar wel 600; daarenboven schreef hij wereldlijke liederen, waaronder "[[Bergreihen]]", "[[Reuterliedlein]]", [[quodlibet]]s, liefdesliederen, volksliederen, [[psalm]]zettingen, [[bicinium|bicinia]], [[tricinium|tricinia]], instrumentale [[dans]]en en verschillende andere muziekstukken.

 

 

Zijn motetten zijn gevarieerd van stijl. Vele ervan zijn koormotetten, een exclusief [[Protestant]]se variatie van het motet; ze waren in het [[Duits]] en zijn alle gecomponeerd in het laat-Renaissancistische idioom van [[Orlando di Lasso|Lassus]] met nauwkeurig gecontroleerde [[dissonantie (muziek)|dissonantie]] en zacht vloeiende [[polyfonie]]. Een aantal ervan zijn eenvoudig, [[homofonie (muziek)|homofoon]], en besteden ongewoon veel aandacht aan de tekstplaatsing (hetgeen overigens ook een trend was in de muziek van de concurrerende [[Rooms-katholicisme|katholieke]] [[contra-Reformatie]] en doorgaat voor een reactie op de muziek van voorgaande generaties). Andere zijn geschreven in de meerkorige stijl van de Venetianen (zoals [[Adriaan Willaert|Willaert]] en [[Giovanni Gabrieli|Gabrieli]]), met als voornaamste verschil dat er geen ruimtelijke verwijdering was tussen de koren: de [[antifoon|antifonale]] delen liggen alle in dezelfde groep. De meest bijzondere motetten zijn echter te vinden in de verzameling van [[1602]], de ''Contrapuncti'', die een vroeg voorbeeld bieden van de [[fuga]]vorm. Ze zijn strikt contrapuntisch.