Margaretha van Oostenrijk (1480-1530): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Margaretha was verloofd met de dauphin die onder voogdij stond, stellen dat ze koningin van Frankrijk was is een zware overdrijving |
k Hoofdletter |
||
Regel 53:
==Overlijden==
Vanwege een slepende beenkwaal liet Margaretha in [[1530]] haar bestuurstaken over aan een waarnemend landvoogd, [[Antoon I van Lalaing]], graaf van Hoogstraten. Op 30 november 1530 dicteerde zij op haar sterfbed in Mechelen haar laatste brief, vergezeld van haar testament aan Keizer Karel, die ze met aandrang verzocht de vrede te bewaren, zowel met de koning van Frankrijk als met die van Engeland. Margaretha overleed in de nacht daarop.
Margaretha werd begraven in de [[Nicolaas van Tolentijnkerk]], deel van het [[Koninklijk klooster van Brou]] in de Franse stad [[Bourg-en-Bresse]]. Zij nam het initiatief om dit complex te bouwen en ze ligt er begraven, samen met haar tweede echtgenoot Filibert en haar schoonmoeder Margaretha van Bourbon. Het interieur, de graftombes en de voorgevel van de kerk zijn van grote artistieke waarde. Margaretha's maag en ingewanden werden in een loden kist bewaard in de oude Mechelse Sint-Pieterskerk. Die laatste kerk raakte in de achttiende eeuw in verval en door een Decreet van Keizerin Maria Theresia werd de parochie verplaatst naar de leegstaande voormalige Jezuïetenkerk van Franciscus-Xaverius aan de overzijde van de straat. Terwijl de oude kerk werd afgebroken, werd de Fanciscus-Xaveriuskerk herdoopt tot [[Sint-Pieters-en-Pauluskerk (Mechelen)|Sint-Pieter-en-Paul]]. In 1778 werd de kist naar daar overgebracht en er onder een grote marmeren tegel in het koor, aan de voet van het hoofdaltaar, begraven. De urn zou volgens geruchten in 1981 op een container beland geweest zijn toen er een nieuwe vloer in de kerk werd aangelegd. Gevreesd werd dat de arbeiders de waarde van de urn niet hadden ingeschat en die toen hebben weggegooid. In 2016 werd de urne echter teruggevonden bij het Maria-altaar in de kerk.
| |||