Mark IV (tank): verschil tussen versies

 

Op 31 juli rukten A,B,C,D,F en G-Bataljon, samen 216 tanks sterk, voor de infanteriemassa's uit om de Duitse forticaties voorgoed het zwijgen op te leggen. Het was de grootste concentratie van tanks tot dan toe. Zware artilleriebombardementen hadden samen met zware regenval de frontlijn veranderd in één grote moddervlakte, waar beken en riviertjes nu vrijelijk doorheen meanderden. De legende wil dat de tanks jammerlijk in de modder wegzonken en zo machteloos waren de Britse soldaat te ondersteunen. In het echt waren de tanks verrassend goed in staat zich weer los te werken - al moesten ze daarvoor hun ''unditching beam'' soms blijvend laten ronddraaien. Het echte probleem was dat de motoren steeds afsloegen (de romp van de Mark IV was geenszins waterdicht) en dat het onmogelijk bleek zich te oriënteren. Er waren wel kaarten uitgedeeld, maar die hadden geen enkele relatie meer met de werkelijkheid. Dorpjes waren alleen nog herkenbaar aan de rode modder op de plaats waar ze ooit gelegen hadden en stroompjes hadden hun loop gewijzigd. Al snel ontbrak iedere coördinatie met de infanterie. Tanks dwaalden doelloos rond totdat ze door de vijandelijke artillerie getroffen werden. Terwijl er dus op de eerste dag weinig concreets bereikt werd, daalde de inzetbaarheid zo snel dat tanks in de bijna drie maanden die de slag zich nog zou voortslepen, geen rol van betekenis meer konden spelen.