Tertiaire kleur: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ARVER (overleg | bijdragen)
k Wijzigingen door 2001:984:E7EB:1:20DA:4534:84F6:80D9 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Paul-MD
Jan Willemse (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Regel 1:
Een '''tertiaire kleur''' is een [[kleur]] die uit menging van de drieeen [[primaire kleur]]en een secundaire kleur wordt verkregen of door menging van twee secundaire kleuren. In termen van de drie kleurdimensies is een tertiaire kleur een kleur van verminderde ''intensiteit'', maar alleen als zijn positie in de kleurruimte gelegen is tussen de volledig verzadigde kleur en zwart. Intensiteitverminderingen naar wit toe, of verminderingen in ''verzadiging'' naar de in tonaliteit met de verzadigde kleur overeenkomende grijswaarde (en combinaties daarvan), worden dus gemeenlijk niet tertiair genoemd, zodat de helft van de kleurruimte geen naam heeft. Iedere tertiaire kleur valt dus ook te mengen door toevoeging van zwart aan de desbetreffende "volle" kleur. Gebruik van de incorrecte primairen rood en blauw leidt tot vermeende secundaire groenen en violetten die in werkelijkheid tertiaire kleuren zijn. Het zijn kleuren die veelal in de natuur voorkomen: okers, olijfgroen; donkergroene, donkerrode, of bruine kleuren. Maar ook die grijzen, die warm of koud zijn - en dus getint.
 
De meeste figuratieve [[schilderij]]en werden in tertiaire kleuren geschilderd. Gebruik van alleen primaire en [[secundaire kleur]]en in realistisch bedoelde werken geeft in veel gevallen een primitief resultaat. Er zijn natuurlijk ook vele moderne stijlen, zoals het [[expressionisme]], die dit effect juist beogen.