Philip Hammond: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
aanscherping formulering
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 35:
De eerste ministerpost van Philip Hammond was die op het ministerie van Transport. Hij leidde dit departement één jaar, waarna hij overgeplaatst werd naar het ministerie van Defensie. Op 15 juli 2014 volgde hij vervolgens [[William Hague]] op als minister van Buitenlandse Zaken en het Gemenebest. Op 13 juli 2016 werd hij de [[Chancellor of the Exchequer]] in het kabinet van [[Theresa May]].<ref>{{Citeer web|url=https://www.britannica.com/topic/Philip-Hammond|titel=Philip Hammond {{!}} British politician|bezochtdatum=2019-09-04|werk=Encyclopedia Britannica|taal=en}}</ref>
 
Na de verkiezing van [[Boris Johnson]] als leider van de Conservative Party diende Hammond zijn ontslag in als minister. Hij werd een van de leidende figuren in het verzet binnen de Conservatieve fractie tegen het [[brexit]]-beleid van Johnson. Op 3 september 2019 werd Hammond samen met twintig andere parlementariërs uit de Conservatieve fractie gezet. Zij hadden steun gegeven aan een motie die het mogelijk zou maken dat het Lagerhuis een no-deal brexit kon blokkeren. Hammond heefthad sindsdiendaarna zitting als niet-partijgebonden parlementslid. <ref>{{Citeer web|url=https://www.bbc.com/news/uk-politics-49563357|titel=Brexit showdown: Who were Tory rebels who defied Boris Johnson?|bezochtdatum=|auteur=|achternaam=|voornaam=|datum=3 september 2019|uitgever=BBC News|taal=en}}</ref> Hij stelde zich niet kandidaat voor de [[Britse Lagerhuisverkiezingen 2019|Lagerhuisverkiezingen van 12 december 2019]].<ref>{{Citeer web|url=https://metro.co.uk/2019/11/05/former-chancellor-philip-hammond-will-resign-22-years-11046458/|titel=Former chancellor Philip Hammond to stand down at election|bezochtdatum=2019-11-11|datum=2019-11-05|werk=Metro|taal=en}}</ref>
 
== Externe link ==