Verdrag van Versailles (1919): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 98:
Het op een conferentie te Den Haag in januari 1930 aangenomen "[[Young-plan]]" (naar de Amerikaanse industrieel [[Owen D. Young]], 1874-1962) moest een definitieve regeling worden, maar ook dit plan bleek ten gevolge van de internationale economische crisis die inmiddels was uitgebroken, reeds halverwege 1931 niet realiseerbaar. Vervolgens werd het Duitse Rijk in het "[[Hoover-plan]]" (naar de Amerikaanse president [[Herbert Clark Hoover]], 1874-1964) een uitstel van betaling gegarandeerd van 1 juli 1931 tot 30 juni 1932. Een commissie van deskundigen publiceerde op 18 augustus 1931 te Bazel het zogenaamde Layton-rapport, dat de Duitse herstelbetalingen als een der oorzaken van de Duitse economische crisis aanwees.
Een volgende conferentie over de herstelbetalingen vond plaats op 9 juli 1932 [[conferentie van Lausanne (1932)|te Lausanne]]. Het Verdrag van Lausanne hief het Young-plan weliswaar niet officieel, maar wel feitelijk op. [[Duitsland]] verplichtte zich, bij een in 1930 gestichte overkoepelende internationale bank ("Bank for International Settlements") obligaties ter waarde van
Op 3 oktober 2010 werden de laatste schulden door de Duitsers afgelost.
|