Bij wrakduiken ligt het doel op het bezichtigen van een [[scheepswrak]]. Een voorbeeld hiervan is [[Hilma Hooker (schip, 1951)|Hilma Hooker]] die voor de kust van [[Bonaire]] ligt. Daarbij komt buiten de gewone duikkennis nog specifieke kennis aan bod: in wrakken kan men vaak in een noodgeval niet snel opstijgen. Ook is er vaak sprake van slecht zicht (door opwervelend stof) en scherpe (metalen) uitsteeksels of hangende draden en pijpen. Hierdoor is het erg gevaarlijk wrakken te bezichtigen zonder speciale training. Een wrak is vaak niet toevallig op die plaats gezonken, zodat de meeste wrakken op plaatsen liggen die extra risico met zich meebrengen.
=== IJsduikenWrakduiken ===
mijn moeder is ei moeder
Bij [[ijsduiken]] begeeft men zich onder het [[IJs (water)|ijs]], een permanente lijnverbinding met de [[bijt]] is nodig om veilig weer aan de oppervlakte te komen. Een directe opstijging naar de oppervlakte is niet mogelijk en daarom spreekt men dus van een technische duik.
Voor ijsduiken zijn aangepaste technieken nodig om de duik goed uit te kunnen voeren. Er zijn enkele organisaties, waaronder de [[Nederlandse Onderwatersport Bond]] (NOB), ''[[Professional Association of Diving Instructors]]'' (PADI), ''[[Instructor Dive Development]]'' (IDD) en ''[[International Association of Nitrox and Technical Divers]]'' (IANTD) die cursus geven in ijsduiken. Iedere organisatie heeft zo zijn eigen methoden, waarbij de basis gelijk is, namelijk dat er altijd een vaste lijnverbinding met de bijt is. Hierdoor is het altijd mogelijk om terug te keren naar de oppervlakte.
De grootste verschillen zitten in de vrijheid die de duiker(s) onder het ijs hebben. Een aantal organisaties instrueert ijsduiken o.a. door middel van een seinlijn met een seinmeester aan de oppervlakte, waarbij communicatie tussen duikers en de seinmeester door middel van rukken via de seinlijn geschiedt. Deze vorm van ijsduiken is ook bekend bij de IANTD, maar deze organisatie gaat verder dan dat en leert de duikers ook om zelfstandig zonder direct contact met de seinmeester (in dit geval meer kantwacht) c.q. oppervlakte onder het ijs te duiken, door middel van lijntechnieken zoals die ook in het grotduiken worden gebruikt.
Een andere vorm van ijsduiken is duiken door middel van een parcourlijn die een aantal bijten met elkaar verbindt. Er wordt dan geen gebruik gemaakt van een seinmeester, deze vorm wordt vaak gebruikt bij cursisten of beginnende ijsduikers.
