Leonidas (chocolade): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Categorie:Hofleverancier |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 1:
{{Infobox bedrijf
| bedrijfsnaam = Leonidas
| land = Anderlecht, België
| website = https://www.leonidas.com/
}}
[[Bestand:Barteljorisstraat 42, Haarlem.jpg|alt=|miniatuur]]
'''Leonidas''' is een geregistreerd handelsmerk van Belgische pralines, dat in 1913 werd opgericht door Leonidas Kestekides en dat eigendom is van het voedingsmiddelenbedrijf Confiserie Leonidas. Het bedrijf is ISO 9001- en FSSC 22000-gecertificeerd. In 2019 is het merk aanwezig in 32 landen met meer dan 1.030 verkooppunten, waarvan 450 winkels in België en Luxemburg en 290 in Frankrijk. De meeste verkooppunten zijn franchisezaken en een veertigtal zijn filialen.
==Het Merk==
==Geschiedenis en vestigingen==▼
Het lettertype van het merk en het logo werden in 1937 gekozen door Basilio Kestekides en verwijzen naar de Griekse roots van zijn oom Leonidas Georges Kestekides. Het logo bevat de beeltenis van de koning van Sparta, Leonidas I, die tijdens de Slag bij Thermopylae stierf en er een heldenstatus verwierf toen hij samen met 300 soldaten zich opofferde om de invasie van Griekenland door de Perzen te proberen tegenhouden.
Sinds de oprichting is de missie van het merk om geluksmomentjes te creëren voor iedereen. Leonidas Kestekides wou immers de luxe van chocolade toegankelijk maken voor iedereen.
De Leonidas-pralines zijn gemaakt met 100% Belgische chocolade, pure cacaoboter en zonder palmolie.
De beroemdste praline van Leonidas is de Manon. Het was Basilio, de neef van Leonidas, die de iconische praline in het assortiment van Leonidas introduceerde. Oorspronkelijk bestond de Manon uit roombotercrème op een krokante bodem van nougatine die met een vork in gesmolten suiker werd gedompeld. Basilio wou steeds innoveren en kreeg toen de geniale inval om de gesmolten suiker te vervangen door witte chocolade. Dat was een primeur, want nergens ter wereld werden er op dat moment pralines met witte chocolade gemaakt. Er bestonden wel witte chocoladerepen, maar geen pralines. Enkele jaren later plaatste hij de heerlijke en onnavolgbare roombotercrème op een bedje van praliné in plaats van nougatine.
Tot 1980 werd de Manon met de hand gemaakt en werd elke walnoot handmatig aangebracht. Om aan de stijgende vraag naar Leonidasproducten te voldoen wou Yanni, de broer van Basilio, de productie mechaniseren en perfecte hygiënevoorschriften naleven. Omdat walnoten niet mochten worden geroosterd en daardoor moeilijkheden gaf voor de bewaring, werd de walnoot vervangen door een hazelnoot, die wel mocht worden geroosterd en beter kon worden bewaard. Zo zette Yanni zijn handtekening op de Manon en het recept, dat onveranderd is gebleven, maakt van de Manon een must van ons assortiment.
Omdat het bedrijf maar bleef groeien, vroeg Basilio aan zijn tweede broer, Alexandre, om te komen helpen. De wetenschappelijke, en vooral scheikundige kennis van Alexandre kwam van pas bij de ontwikkeling van nieuwe smaken en nieuwe productieprocessen. Als eeuwige uitvinder was Alexander ook degene die de impuls gaf aan de industriële productie door de eerste machine te maken!
Leonidas werd voor zijn doorzettingsvermogen en harde werk beloond op 15 november 2013 toen het bedrijf Gebrevetteerde Hofleverancier van België werd.
De naambekendheid van het merk bedraagt 91% in 2018.
Leonidas Kestekides wordt in 1882 geboren in Nigdi, Anatolië, een politiek en economisch onstabiele regio. Om te overleven trekt hij samen met zijn broer, Avraam, de straat op om ‘granitas’, een soort waterijsjes, en andere zoetigheden te verkopen.
In 1900 beslist hij om naar de Verenigde Staten te trekken waar hij confisseur-patissier wordt.
In 1910 neemt Leonidas Kestekides samen met de Griekse delegatie deel aan de Wereldtentoonstelling in Brussel. Hij stelt er onder zijn eigen naam zijn confiserie- en patisseriecreaties voor die onmiddellijk in de smaak vallen. Hij verovert niet alleen de bronzen medaille, maar ook het hart van een jonge Belgische: Joanna Emelia Teerlinck.
Het koppel gaat in Gent wonen waar in 1913 de Wereldtentoonstelling plaatsvindt. Ditmaal kaapt hij de gouden medaille weg en hij opent zijn eerste theesalon in de Veldstraat nr. 34.
Het nieuws van Leonidas’ succes bereikt ook Griekenland, waar de politieke situatie is verslechterd, en vanaf 1922 komen de familieleden van Leonidas een voor een naar België om voor hem te komen werken. Een van hen is de zoon van zijn broer Dimitrios, Vassilios ‘Basilio’ Kestekides. Leonidas neemt hem onmiddellijk onder zijn vleugels. De ene is een geboren verkoper, de andere een creatief genie. Samen bruisen ze van de ideeën om de activiteiten verder uit te breiden. Gent wordt al snel te klein: Leonidas opent in de Paul Delvauxstraat in Brussel de ‘Patisserie Centrale Leonidas’, en laat de uitbating van zijn theesalon in Gent over aan de rest van zijn familie. Basilio gaat met hem mee, gemotiveerd om zijn oom een handje te helpen bij zijn verovering van de hoofdstad.
In de hoofdstad gaat het Basilio voor de wind. Hij is een harde werker, die ‘s nachts heerlijke pralines maakt in zijn kleine atelier in de buurt van de Grote Markt (op de Oude Graanmarkt), en ‘s morgens met paard en kar door het centrum trekt om zijn lekkernijen te verkopen aan een publiek dat hij steeds meer voor zich weet te winnen. In 1935 wordt Basilio door de politie op het matje geroepen voor straathandel, en wordt hij verplicht om zijn producten in een winkel te verkopen. Basilio huurt een kamer in een pand aan de Anspachlaan 58. Het is een heel smal pand dat zelfs geen deur heeft die uitgeeft op de laan. Er blijft dus maar één mogelijkheid over: Basilio opent het enige raam van het pand en stalt zijn lekkernijen uit op de vensterbank, een revolutionair idee want voorbijgangers kunnen genieten van de heerlijke geur van chocoladeproducten en meteen pralines kopen. Dit was het begin van de verkoop via een guillotineraam, dat gedurende tientallen jaren het handelsmerk van Leonidas zal zijn.
Het succes blijft toenemen en Basilio beseft dat hij zijn producten moet beschermen. Hij laat daarom in 1937 zijn merk officieel registreren bij de stad Brussel.
Leonidas Kestekides, die steeds bewonderd werd door zijn neefje, sterft op 20 februari 1948. Basilio wilde “luxe voor iedereen toegankelijk maken” en beslist zijn atelier uit te breiden om de productie op te voeren zodat hij aan de almaar groeiende vraag kan voldoen. De filosofie van Leonidas is immers nooit geweest om het product zeldzamer te maken om hogere prijzen te kunnen hanteren, maar eerder om de productie te verhogen om een lage prijs te kunnen aanhouden.
Leonidas had zo’n grote bekendheid dat het logo alleen al volstond als reclame: in de jaren 60, 70 en 80 verdringen voorbijgangers zich met honderden voor onze etalages. Maar in 1985 ziet Leonidas zich toch genoodzaakt om een advertentie te plaatsen in alle nationale kranten. Verrassend genoeg niet om zijn producten aan te prijzen, maar om zakelijke klanten op te roepen geen aanvragen meer in te sturen voor het openen van een nieuwe winkel, omdat de productie de vraag niet meer kan volgen. Een primeur in de geschiedenis van de reclame!
Leonidas is altijd een familiebedrijf geweest. Elke generatie heeft haar steentje bijgedragen om het merk te maken tot wat het nu is. In 2013 vierde Leonidas zijn 100-jarig bestaan. 100 jaar passie, 100 jaar toewijding en 100 jaar delen om van onze pralines pure geluksmomentjes te maken.
==Externe link==
| |||