De Civiele Bescherming evolueert al sinds de tweede wereldoorlog mee met de noden van de maatschappij om ondersteuning te kunnen bieden aan de bevolking. De laatste grote hervorming is gerealiseerd op 1 januari 2019 en had als doel om haar opdrachten te specialiseren en haar plaats in de hulpverleningsketen te versterken zodat de Civiele Bescherming ook aan nieuwe risico’s zoals terrorisme en klimaatverandering het hoofd kan bieden. Onze experten voeren ook vandaag hun opdrachten uit met innovatieve technieken en nieuw materieel om een complementaire bijdrage aan de andere hulpdiensten te geven.
Het [[bombardement op Guernica]] in 1937, dat gericht was op de burgerbevolking van het stadje, gaf in veel landen (waaronder België) aanleiding tot het oprichten van een korps bestaande uit vrijwilligers dat bij bombardementen de burgerbevolking kon waarschuwen, eerste hulp kon verlenen en puin kon ruimen. Na een aantal pogingen kreeg deze organisatie in 1942 vorm onder de naam Passieve Luchtbescherming (PLB) en werd gehuisvest in de verlaten lokalen van een brouwerij in [[Anderlecht]]. Deze organisatie verrichtte reddingswerken aan oorlogsslachtoffers gedurende de [[Tweede Wereldoorlog]]. Bij het aflopen van de oorlog in 1945 was men zich bewust van het nut van een dergelijke organisatie en de Passieve Luchtbescherming werd bestendigd als het Nationaal Hulpkorps (NHK), waarbij het aantal vrijwilligers verminderd werd en in hun plaats beroepslieden kwamen. Het Nationaal Hulpkorps werd ondergebracht in een kazerne aan het [[Jubelpark]] in Brussel. Een groot deel van het materieel waarover het Nationaal Hulpkorps toen beschikte was afkomstig van de [[Geallieerden (Tweede Wereldoorlog)|geallieerden]].
