Shorttrack (schaatsen): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting Label: Misbruikfilter: Experimenteren |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 124:
Na de Tweede Wereldoorlog groeide het shorttrack in het buitenland (o.a. in Australië, Frankrijk, Engeland) sterk. In Nederland gaven Engelse rijders in 1975 een demonstratie in de pauze van het Nederlands Kampioenschap kunstrijden. In april van dat jaar was men al zo ver dat een team van Hardrijders Club Amsterdam deelnam aan een internationale Shorttrack wedstrijd in Brugge (Belgie). Deze Amsterdamse deelnemers waren: Rolf Sibrandy, Jaap Manshanden, Rob Klaver, Trudy van Dannenburg en Tanja van Molen. De eerste officiële KNSB Shorttrackwedstrijd op Nederlandse bodem, met deelnemers uit Engeland, België, Frankrijk en Nederland, vond plaats in Eindhoven op 22 februari 1976. Verdere plannen tot ontwikkeling van het Nederlandse Shorttrack worden snel daarna gemaakt door de main builders: Jaap Manshanden, Reinier Oostheim, Wim Comello (KNSB directeur) en door Wim Zeekant (KNSB bondspenningmeester) Dit onder meer door overal in het land demonstraties te houden. En om in 1977 buitenlandse rijders uit te nodigen in Amsterdam voor de 1e Open Nederlandse kampioenschappen Shorttrack. Dit evenement was daarna jarenlang een groot succes! De "sleutel" om meer Shorttrack beoefenaars, en Shorttrack kernen in Nederland te krijgen via het zg. "olievlek" effect. Hierdoor ook ontstaan de eerste Nederlandse Shortrack club: Amsterdam Flyers Speed Skating Club, met bekende leden zoals: Jeroen Otter, Rolf Sibrandy, Jaap Manshanden, Reinier Oostheim, Piet Broekhuizen, Jan van de Roemer en Gys Rijneveld. Daarna het onstaan van andere Nederlqandse Shorttrack verenigingen zoals: IHCL (Leiden) en Trias (Leeuwarden). Het KNSB bestuur formeerde in 1976 een eerste Landelijke Technische commmisie SHorttrack (LTC) welke zorg diende te dragen voor de ontwikkeling van het nationale Shorttrack. Eerste leden hiervan waren: Gys Broere (voorzitter) Reinier |Oostheim (secretaris) Jaap Manshanden (penningmeester), Ger Boelsma Sr en Ben Schuurman. Letty Corbijn van Willenswaard-Vossen (KNSB Bondssecretaris) was jarenlang de vertegenwoordiger tussen het KNSB bestuur en de LTC Shorttrtack. Piet Broekhuizen was ook een organisatorsiche Shorttrack builder van het eerste uur. (jarenlang speaker van haast alle grote wedstrijden)
Internationaal ontstond er echter (1975+) een probleem rondom de lengte van de Shorttrack baan. In Engeland gebruikte men een baan van 100 meter. Terwijl in Nederland de 125 meter gebruikelijk was. In de Noord Amerika kende men zogenaamde "double radius track". IJsbanen in Engeland en Noord Amerika waren ook meestal smaller dan in West Europa. Internationale regelgeving diende primair uniformaliteit te geven voor een verdere ontwikkeling van de schaatssport Shorttrack! Nederland was in dit internationale proces leading! Dit vooral op initiatief van de Nederlanders: Reinier Oostheim, Jaap
De eerste Nederlandse KNSB Kernploeg trainer voor Shorttrack was: Michel Piens (Belgie). Eerste KNSB begeleiding tijdens internationale Shorttack wedstrijden: coach: Floor van Leeuwen, en ploegleider: Jaap Manshanden. Eerste Nederlandse wereldkampioen Shorttrack: Peter van de Velde. Eerste ere metaal op de Olympische spelen: Monique Velzeboer. Overige bekende eerste Nederlandse Shortrack rijders: Menno Boelsma, Tjerk Terpstra, Ger Boelsma Jr, Rolf Sibrandy, Jeroen Otter, Arie Ravensbergen, Wil den
In 1978 wint het team van [[Indoor Hardrij Club Leiden]] de eerste nationale competitiewedstrijd. [[Menno Boelsma]] behaalde in 1981 de eerste nationale titel en een vijfde plek op het wereldkampioenschap. Zeven jaar later werd [[Peter van der Velde (shorttracker)|Peter van der Velde]] wereldkampioen.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930024427/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130436-131744-26036-0-file,00.pdf</ref> In 1986, 1987, 1989 en 1990 werd het Nederlands aflossingsteam 4 keer wereldkampioen.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070110103729/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130404-131712-26015-0-file,00.pdf</ref> Bij de vrouwen behaalde Joëlle van Koetsveld in 1990 de eerste en enige Nederlandse zilveren medaille bij een WK.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930015426/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-130407-131715-26011-0-file,00.pdf</ref> Europese titels werden tot op heden ook niet behaald, [[Dave Versteeg]] en Cees Juffermans kwamen in respectievelijk 1998 en 2001 niet verder dan een tweede plaats,<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070930020457/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-132274-133582-28524-0-file,00.pdf</ref> net als [[Ellen Wiegers]] in 1997 en 1998.<ref>{{en}} https://web.archive.org/web/20070110103733/http://www.isu.org/vsite/vfile/page/fileurl/0,11040,4844-132277-133585-28528-0-file,00.pdf</ref>
| |||