Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Lieselot1978 (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Lieselot1978 (overleg | bijdragen)
Regel 35:
 
=== Het jodendom tot 1700 ===
Rond de eerste eeuw voor de jaartelling waren er verscheidene kleine Joodse [[sekte]]s: de [[Farizeeën|farizeeërs]], [[Sadduceeën|Sadduceeërs]], de [[Zeloten]], [[Essenen]] en later ook de christenen[[christen]]en. Na de vernietiging van de Tweede Tempel in 70 verdwenen de meeste sektes. In de eeuwen die volgden verspreidden de joden zich over vele landen, hetgeen de [[joodse diaspora]] wordt genoemd. Het christendom bleef bestaan, maar het brak met het jodendom en werd een afzonderlijke godsdienst; farizeeërs bleven ook bestaan, maar in de vorm van het [[rabbijns jodendom]].
 
Sommige Joden uit de [[8e eeuw|8e]] en [[9e eeuw]] waren het eens met de Sadduceeërs wat betreft de verwerping van de mondelinge wetten die in de Misjna en de twee Talmoeds werden geregistreerd, van de farizeeërs en de [[rabbijn]]en sinds de verwoesting van de tempel. Tot deze groep separatisten behoorden de [[Isunianen]], [[Judganieten]], [[Malikieten]] en anderen. Deze Joden volgden aanvankelijk op een vrij letterlijke wijze de wetten van de Thora. Spoedig echter ontwikkelden zij hun eigen mondelinge tradities, die van de rabbijnse tradities verschilden. Zo ontstond uiteindelijk het [[Karaïtisch jodendom]]. Karaïeten zijn er vandaag nog in kleine aantallen. De meesten leven tegenwoordig in [[Israël]].