Distikstofmonoxide: verschil tussen versies

Lachgas wordt via een pijpleiding of lachgasfles toegevoegd aan het zuurstof/luchtmengsel, waaraan nog een ander dampvormig anestheticum wordt toegevoegd. Hiermee wordt een patiënt dan beademd. De dosering wordt uitgedrukt in een percentage. Meestal wordt bij volwassenen tussen de 60 en 70% gebruikt tijdens de narcose (ongeveer 0,6 maal de [[MAC-waarde]]). Lachgas is niet prikkelend en kan vanwege de zwakke potentie niet gebruikt worden om iemand met een kap onder narcose te brengen. Voor elk dampvormig anestheticum is er een MAC-waarde vastgesteld zodat de sterkte onderling te vergelijken is.

 

[[Bestand:Lachgas01.jpg|thumb|250px|Lachgascilinder op een [[motorfiets]] die in een [[dragrace]] wordt gebruikt.]]

In het begin van de [[Tweede Wereldoorlog]] werd door de [[Duitsland|Duitse]] [[vliegtuig]]industrie ontdekt dat door toevoegen van lachgas in de verbrandingskamers van een interne [[verbrandingsmotor]], het vermogen van de motor kon worden verhoogd. Duizenden Duitse gevechts- en verkenningsvliegtuigen waren uitgerust met het zo genoemde 'GM-1' systeem dat lachgas toevoegde aan de inlaat van de motor om zo de lagere luchtdichtheid en zuurstofarmoede op grote hoogten te compenseren. Ook de [[Verenigd Koninkrijk|Britse]] luchtmacht ([[Royal Air Force]]) gebruikte vliegtuigmotoren met een door lachgas verhoogd prestatievermogen.