Gebruiker:Rwmv/Kladblok: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 35:
Vanaf 1969 wordt zijn werk gekenmerkt door straatfotografie in zwart-wit, vooral [[portret|portretten]]. Hij fotografeert op dat moment met een kleinbeeldcamera in Los Angeles en [[Hollywood]], in een eigen stijl die wordt gekenmerkt door onderwerpen die vervreemd en "overweldigd door ongeziene krachten" lijken.<ref name=":10" /><ref name="Artscene2003" /><ref name="Flaunt2003">{{cite journal | title=Exhibitionism: Anthony Hernandez: Everything; Trajectories: the Photographic Work of Robbert Flick | author=Miles, Christopher | journal=Flaunt | issue=58 | pages=192-193 | date=October 2003}}</ref><ref>{{Cite journal|last=Holte|first=Michael Ned|date=2006|title=Anthony Hernandez: Christopher Grames Gallery|url=|journal=Artforum|doi=|pmid=|access-date=}}</ref> Een criticus merkte op dat deze composities een "merkwaardige staat van stilstand" vertonen.<ref name=":1">{{Cite book|title=Waiting, Sitting, Fishing, and Some Automobiles: LA|last=Hernandez|first=Anthony|publisher=Loosestrife Editions|year=2007|isbn=9780975312025|location=Bethesda, Maryland|pages=|chapter=Badger, Gerry. Invisible City: Picturing Los Angeles}}</ref> In een tekst over foto’s die Hernandez in 1976 in [[Washington, D.C.]] maakte, merkte een criticus op dat de foto's een "originele fotografische benadering" voorstellen die een ongebruikelijke staat van levendigheid vastlegt - zelfs "onevenwicht" - met zijn onderwerpen tegelijkertijd "energiek en geabstraheerd".<ref>{{Cite book|title=The Nation's Capital in Photographs, 1976|last=|first=|publisher=Corcoran Gallery of Art|year=1976|isbn=|location=Washington, D.C.|pages=|chapter=Livingston, Jane. "[Introduction to the exhibition]"}}</ref> Zijn vroeg werk vertoont invloeden van Garry Winogrand.<ref name=":6">{{Cite book|title=Anthony Hernandez|last=Bartels|first=Kathleen|publisher=Vancouver Art Gallery|year=2009|isbn=9781895442731|location=Vancouver, BC|pages=|chapter=Wall, Jeff. Introduction.}}</ref>
In de late jaren 70 begon Hernandez een Deardorff 5x7" [[technische camera]] te gebruiken, en die veranderde het karakter van zijn werk.<ref name=":1"/><ref name=":2">{{Cite book|title=Rodeo Drive, 1984|last=Hernandez|first=Anthony|publisher=MACK|year=2012|isbn=9781907946264|location=London|pages=|chapter=Rugoff, Ralph. Rodeo Drive, 1984|quote=|via=}}</ref> Tussen 1978 en 1983 ging hij verder met het maken van foto’s van prozaïsche elementen in het straatleven en de publieke ruimten in Los Angeles, maar de bredere blik van de technische camera zorgde ervoor dat mensen een minder prominente plaats op zijn foto’s begonnen in te nemen terwijl de aanwezigheid van de gebouwde omgeving steeds groter werd.<ref name=":10"/><ref name=":6"/> Deze foto’s zijn een samensmelting van tradities uit de straat- en [[landschapsfotografie]] en bieden energieke en levendige composities die ongebruikelijk zijn voor werk dat gemaakt is met een technische camera.<ref name=":1"/><ref name=":6"/><ref name=":2"/> Veel van de foto’s suggereren donkere sociale realiteiten.<ref name=":3"/><ref name=":1"/> Volgens [[Jeff Wall]] is vooral zijn andere manier van fotograferen en het gebruik van apparatuur zoals in het verleden nog niet vaak gebeurd was, datgene dat het werk van Anthony Hernandez uit die periode zo interessant maakt.<ref>GRIFFIN, KEVIN, Jeff Wall on Anthony Hernandez, in: Vancouver Sun, Staff blogs, 26/05/2009. Geraadpleegd op 29/07/2019.</ref>
Een serie uit deze periode is ''Public Transit Areas'', die werd gefotografeerd aan bushaltes in de stad, en werd aangevuld met verwante series zoals ''Public Use Areas'', ''Public Fishing Areas'', en ''Automotive Landscapes''.<ref name=":6"/> Sommige van deze foto’s zijn vergeleken met de esthetiek van de ''New Topographics'', een groepstentoonstelling met werk van de Amerikaanse fotografen Robert Adams, John Schott, Joe Deal, Frank Gohlke, Lewis Baltz, Henry Wessel Jr., [[Nicholas Nixon]] en Stephen Shore, en het Europese fotografenechtpaar [[Bernd_en_Hilla_Becher|Bernd & Hilla Becher]] wiens werk "zowel een weerspiegeling was van de toenemende voorstedelijke wereld als een reactie was op de tirannie van de geïdealiseerde landschapsfotografie die het natuurlijke en elementaire verhief."<ref>{{cite web | url=https://web.archive.org/web/20190726212243/https://www.theguardian.com/artanddesign/2010/feb/08/new-topographics-photographs-american-landscapes | title=New Topographics: photographs that find beauty in the banal |last=O'Hagan |first=Sean | publisher=The Guardian | accessdate=2019-07-28}}</ref><ref name=":2"/> Samen zijn deze vier reeksen van Hernandez zeldzame voorbeelden van kunst, in welke vorm dan ook, die het alledaagse leven van de armen en de werkende klasse van Los Angeles verbeeldt.<ref name=":10"/> In 1984–1985 maakte Hernandez, als reactie op een suggestie van een ''art director'' bij het magazine ''Los Angeles'', de overstap naar kleurenfotografie met een reeks [[close-up]] portretten die hij met een kleinbeeldcamera maakte van winkelende mensen op ''Rodeo Drive'', een lange straat in voornamelijk Beverly Hills, Californië en met zijn zuidelijke deel in de stad Los Angeles.<ref name="GuggenheimBio"/><ref name=":10"/><ref name="Aperture101">{{cite journal|year=1985|title=Rodeo Drive|journal=Aperture|volume=101|issue=Winter|pages=16–23|author=Hernandez, Anthony}}</ref> Hij gebruikte dezelfde scherpstellingstechniek die hij eerder gebruikt had in zijn vroegste straatfoto’s en waarbij de camera vooraf is scherpgesteld op een vastgestelde afstand, zodat er snel kan gefotografeerd worden.<ref name="Artforum1985"/> Toch nemen ze iets over van het doordachte en formele karakter van zijn werk met de technische camera.<ref name=":2"/> Hij verkoos [[Dia (fotografie)|diafilm]] te gebruiken en maakte nadien Cibachrome-afdrukken om de kleur te benadrukken.<ref name=":10"/> Hernandez merkte op dat deze portretten intiemer zijn dan zijn eerdere straatportretten.<ref name=":5">{{Cite web|url=https://web.archive.org/web/20190728100514/https://www.laweekly.com/the-gold-coast/|title=The Gold Coast: Beverly Hills, 1984|last=Christie|first=Tom|date=2006-03-01|website=L.A. Weekly|access-date=2019-07-28}}</ref> De foto’s verkennen een complexe mix van consumptisme, klasse, zelfpresentatie, fantasie, seksualiteit en fotografische representatie. De kunstenaar beschouwt ze als zijn eerste succesvolle kleurenfoto's.<ref name=":2"/><ref name="Artforum1985">{{cite journal | title=Anthony Hernandez: Burden Gallery | author=Hagen, Charles | journal=Artforum | volume=34 | issue=2 | pages=124 | date=October 1985}}</ref> Hernandez stopte met het fotograferen van mensen na dit project, en legde zich nadien exclusief toe op kleurenfotografie.<ref name=":3"/><ref name=":10"/><ref name=":8"/>
| |||