José Manuel Fuente: verschil tussen versies

'''José Manuel Fuente Lavandera''' ([[Limanes]], [[30 september]] [[1945]] – [[Oviedo (comarca)|Oviedo]], [[18 juli]] [[1996]]) was een [[Spanje|Spaanse]] [[wielrenner]]. Uitzonderlijk sterk klimmer in de traditie van zijn landgenoten [[Jesús Loroño|Loroño]], [[Federico Bahamontes|Bahamontes]] en [[Julio Jiménez|Jiménez]]. De excentrieke Spanjaard had bergop een vlijmscherpe démarrage in de benen en volgens generatiegenoot [[Giovanni Battaglin]] was Fuente de beste klimmer van zijn tijd.

Zijn beste [[Ronde van Frankrijk|Tour de France]] was die van 1973, waar hij niettemin werd overtroffen door [[Luis Ocaña]]. In de etappe naar [[Les Orres]], over vijf Alpencols, demarreerde Fuente dertig maal op de [[Télégraphe]] en [[Galibier]], maar op de [[Izoard]] nam hij niet meer over van Ocaña. Deze kon wegrijden na een lekke band van Fuente en won de rit. Ook verloor hij op het laatste moment de strijd om het bergklassement van [[Pedro Torres]]. Bij zijn Tourdebuut in 1971 had Fuente al indruk gemaakt met twee ritzeges. Hij had het geluk aan zijn zijde want in de etappe naar [[Marseille]] werd Fuente met elf andere renners buiten tijd gereden door [[Eddy Merckx]], maar mocht nadien toch weer vertrekken.

Na de Tour van [[1975]] moest hij stoppen met fietsen als gevolg van een nieraandoening, maar hij keerde in 1976 voor korte tijd terug in het peloton. Begin 1977 kwam hij definitief niet door de medische keuring. De belangrijkste overwinningen van Fuente zijn twee Touretappes, de [[Vuelta]] (2x), de [[Ronde van Zwitserland]] en negen etappes in de [[Ronde van Italië|Giro]].

In zijn geboortestreek werd hij geëerd door het vernoemen van de [[Alto del Naranco]]; de berg in Asturië kreeg de naam «Cima Fuente». Na zijn overlijden in 1996 werd er een juniorencompetitie ingesteld die zijn naam en bijnaam draagt: El Trofeo José Manuel Fuente "Tarangu".