Marktfalen: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
FNAS (overleg | bijdragen)
Versie 54056319 van 86.94.181.15 (overleg) ongedaan gemaakt.
Label: Ongedaan maken
 
Regel 2:
'''Marktfalen''' is het niet optimaal oplossen van een [[verdelingsvraagstuk]] door [[marktwerking]], zoals begrepen in de [[neoklassieke economie]]. Deze leer stelt dat marktwerking in principe tot een uitkomst moet leiden die [[Pareto-efficiëntie|Pareto-efficiënt]] is. Hieraan zijn wel enige voorwaarden verbonden: de markt zou een [[perfecte markt]] moeten zijn met [[volledige mededinging]], volledige informatie voor iedereen, geen [[toe- en uittredingsbarrières]], geen [[transactiekosten]] en [[homogene producten]]. Aan dit complex van voorwaarden wordt zeer zelden voldaan.
 
Bij optreden van marktfalen is de oplossing een ''second-best solution'': een herinrichting van de markt, gewoonlijk door ingrijpen van de overheid. De overheid dient in een aantal gevallen de marktfalen te herstellen, meestal door middel van [[Subsidies]]
 
Door marktfalen wordt de optimale situatie niet bereikt. Vaak is dat omdat grote [[externe effecten]] optreden. Deze worden per definitie niet in de prijsvorming meegenomen, waardoor de markt een sub-optimale oplossing bereikt. Er is geen duidelijk breekpunt, waar marktfalen begint op te treden. De markt kan niet leiden tot een efficiënt leger, maar wel tot lijfwachten. Scholen kunnen door de markt een instrument worden waarmee de financiële elite dynastieke neigingen krijgt. Ziekenhuizen zullen met marktwerking discriminerend optreden tegen niet-verzekerden. Tolwegen leiden tot verkeershinder. Marktwerking in sectoren die grote netwerken gebruiken (treinvervoer, energiedistributie) kunnen leiden tot onnodige verdubbeling van het netwerk. Door [[Adverse selectie|negatieve risicoselectie]] kan in sommige verzekeringsbranches (ziektekosten, werkloosheid, pensioen, arbeidsongeschiktheid) een sub-optimale situatie ontstaan.