Slavernij: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ik heb info toegevoegd
Labels: Visuele tekstverwerker Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website
Versie 54062092 van 185.87.116.141 (overleg) ongedaan gemaakt - tja, een kindslaaf is ook een slaaf - maar daar gaat het hier niet zozeer om
Label: Ongedaan maken
Regel 6:
 
== Etymologie ==
De persoon van wie bezit is genomen, wordt ''slaaf'' (mannelijk) of ''slavin'' (vrouwelijk) of kindslaaf genoemd. De term ''slaven'', van het Oud-Slavische woord ''sloviti'', dat "spreken" betekent, met andere woorden "de mensen die onze taal spreken", is afgeleid van de [[Slavische volkeren]] die zich in de late [[Grote Volksverhuizing|migratieperiode]] (6e en 7e eeuw) in [[Oost-Europa]] en op de [[Balkan (schiereiland)|Balkan]] vestigden. Na de [[oudheid (hoofdbetekenis)|oudheid]] zouden deze volkeren eeuwenlang de belangrijkste leveranciers van slaven in Europa zijn. Als [[Saqaliba]] ([[Arabisch]]: صقالبة, ''Siqlabi'') werden deze gedurende de [[middeleeuwen]] in de Arabische wereld (het Midden-Oosten, Noord-Afrika, Sicilië en Spanje) verhandeld.
 
Het Latijnse woord ''servus'' voor "slaaf" ging "horige" betekenen en voor de "volle slaven" ging men het woord ''sclavus'' gebruiken (Duits: ''Sklave''). Dit woord is afgeleid van het [[Byzantijns Grieks]]e Σκλάβος (''Sklábos''), wat mogelijk is afgeleid van het werkwoord σκυλεύω (''skuleúō'', “de [[oorlogsbuit]] meenemen”). Het is niet bekend of deze woorden toevallig op elkaar zijn gaan lijken of dat de Byzantijnen zo vaak [[krijgsgevangene]]n maakten onder Slavische stammen dat hun woord voor krijgsgevangenen (een soort 'oorlogsbuit') en de naam die de Slaven zichzelf gaven naar verloop van tijd op elkaar zijn afgestemd. Voordat de Slavische volkeren de belangrijkste bron werden voor slaven, was ''brit'' in de vroege middeleeuwen een ander woord voor slaaf.<ref name="Onderscheids105">Blockmans & Hoppenbrouwers, ''Eeuwen des Onderscheids'' (2004) 105.</ref>