Slag om de Ardennen: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 151:
{{Zie hoofdartikel|Slag om Bastenaken}}
[[File:Bastogne Map December 19-23 1944.jpg|{{largethumb}}|Bastenaken werd geheel door de Duitsers omsingeld]]
In Bastenaken begon het belegerde garnizoen zich inmiddels ernstig zorgen te maken over de langzame opmars van het 3e Leger. Generaal [[Anthony McAuliffe]], de garnizoenscommandant, had op 22 december vol vertrouwen een ultimatum van [[Heinrich von Lüttwitz]] afgewezen met een legendarisch kort antwoord: "Nuts!".<ref name="Ardennen Offensief 83">{{aut|Van den Hoek, K.A.}}, ''De Tweede Wereldoorlog, deel Het Ardennen Offensief'', Lekturama-Rotterdam, 1978, pag. 83</ref> De Duitse generaal dreigde de stad in puin te schieten als de [[101e Luchtlandingsdivisie]] zich niet binnen twee uur 'eervol zou overgeven'. De Amerikaanse generaal McAuliffe vond het ultimatum volkomen onzinnig, want hij was ervan overtuigd dat zijn troepen druk bezig waren de Duitsers ervan langs te geven en hij maakte zich niet erg ongerust over het feit dat ze waren omsingeld, voor luchtlandingstroepen een normale situatie. McAuliffe had zelf een krachtige artillerie met 130 vuurmonden, in feite meer dan de Duitsers tegen Bastenaken konden inzetten.
[[Bestand:Watching C-47’s drop supplies.jpg|thumb|left|Troepen in Bastenaken kijken naar de [[Douglas DC-3|C-47]]'s die voorraden droppen (26 december)]]
Het aangekondigde zware artilleriebombardement op de stad bleef uit, maar die nacht viel de [[Luftwaffe (Wehrmacht)|Luftwaffe]] Bastenaken aan met [[Junkers Ju 88]]s en de volgende vier nachten zouden de bombardementen met de regelmaat van de klok worden herhaald.<ref name="Bericht2wo 2258">{{aut|Kielich, W.}}, ''Bericht van de Tweede Wereldoorlog, deel 14'', Amsterdam, Uitgeverij Amsterdam Boek, 1970-1975, pag. 2258</ref> De Duitsers bleven de Amerikaanse verdedigingscirkel rond Bastenaken aftasten, maar zagen voorlopig af van een grootscheepse aanval. Toch werd de situatie voor de 101e Luchtlandingsdivisie op 23 december kritiek. De oorzaak was een ernstig tekort aan munitie, brandstof en voedsel.<ref name="Bericht2wo 2258" /> Kolonel [[Thomas Sherburne]] die in de loop van de dag de ronde maakte langs de Amerikaanse batterijen, kwam tot de conclusie dat er minder dan tien granaten waren voor elk stuk zwaar geschut en onmiddellijk ging dan ook de order uit alleen te vuren indien echt geraakt zou worden. Nog altijd had men goede hoop op een spoedig ontzet en inderdaad slaagde een pantsercolonne van het 3e Leger erin langs de weg [[Aarlen]]-[[Bastenaken]] de vesting tot op tien kilometer te naderen. Een felle Duitse tegenaanval dwong de mannen van Patton echter weer tot de terugtocht.<ref name="Bericht2wo 2258" />
| |||