Kalligrafie: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Literatuur: writing cards: ondersteunen schriftonderwijs in Engeland |
→Renaissance: schrijf-renaissance in Engeland begin 20ste eeuw |
||
Regel 24:
Sinds [[1850]] herleefde de belangstelling voor de kalligrafie. Eerst als hobby, maar allengs ontwikkelde de kalligrafie zich tot een zelfstandige kunstvorm.
Toch ging het mis met de kwaliteit van schrijven gedurende de 19e eeuw. In Engeland ontstaat er begin 20ste eeuw een beweging, om het schrift-onderwijs aan jonge kinderen op de lagere school op een hoger plan te brengen. Onder het motto: "Jong geleerd is oud gedaan." De motor van dit alles vormden onder andere: Edward Johnston, Alfred Fairbank en Marion Richardson. Met het oefenen de patronen op de "writing-cards" werden de kinderen aangemoedigd tot creativiteit in een aaneengesloten schrift.
Vaak wordt bij het kalligraferen gebruikgemaakt van een 'brede pen', een pen die in dwarse richting een smalle, maar in lengterichting een brede streep trekt. De brede pen is afgeleid van de vorm van de [[rietpen]] (gebruikt op [[papyrus]] tot ongeveer [[300|300 na Chr.]]) en de [[ganzenveer]] (gebruikt op [[perkament]] en [[vellum]], vanaf ongeveer [[300]]) die een vergelijkbaar schrijfgedrag heeft, maar veel vaker in de [[inkt]] moet worden gedoopt en waarvan de lijn meer varieert met de hoeveelheid inkt die er nog op zit. Tegenwoordig wordt ook wel de trekpen als schrijfgereedschap gebruikt. Veelgebruikte inktsoorten zijn [[Oost-Indische inkt]] en lichtechte gepigmenteerde inkten die watervast opdrogen.
| |||