Charon (mythologie): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 4:
De Oude Grieken geloofden dat overledenen als schimmen in het onderaardse dodenrijk van [[Hades]] voortleefden. [[Hermes (mythologie)|Hermes]] (in de hoedanigheid van ''[[psychopompos]]'') begeleidde de doden tot de mythische rivier de [[Styx (mythologie)|Styx]], waar ze met een veerboot naar het aan de overkant liggende dodenrijk werden gebracht.
Charon was de veerman. Maar dat was hij niet vrijwillig geworden. Zijn eeuwige lot heeft hij te danken aan zijn gierigheid. Tijdens zijn sterfelijke leven zou hij, volgens de Griekse mythologie, zo gierig en gulzig met en naar geld geweest zijn dat de goden hem besloten te straffen. Hij zou eeuwig dode zielen naar de overkant van de Styx moeten brengen, naar het rijk van Hades. Om te voorkomen dat hij zijn pijnlijke lot zou ontvluchten werd er met een vloek gezorgd dat hij de peddel die hij vasthield om te roeien, nooit meer kon loslaten.
Charon was de veerman. Hij werd voorgesteld als een oude man, lijdend onder de taak die hij tot in de eeuwigheid vervult. Vanwege het geloof dat de overtocht over de Styx niet kosteloos was, werd bij de overleden Grieken een [[obool]] onder de tong gelegd. Als de overtocht niet betaald kon worden, dan zouden de geesten van de overledenen meer dan 100 jaar aan de oever van de rivier ronddwalen.▼
▲
Charon komt onder andere voor in de mythe van [[Orpheus (persoon)|Orpheus]] (die met zijn muziek Charon weet over te halen hem naar de Hades te brengen om zijn geliefde [[Eurydice (mythologie)|Eurydice]] terug te halen) en in de mythe van de held [[Herakles (mythologie)|Herakles]], die bij het laatste van zijn ''Twaalf Werken'' de hellehond [[Cerberus (mythologie)|Kerberos]], bewaker van de toegang van de onderwereld, moet ontvoeren.
Maar ook in talrijke andere mythes speelt Charon een belangrijke rol, zelfs in hedendaagse films die de prachtige geschiedenis van de oudheid schetsen.
{{Commonscat|Charon}}
| |||