Later in het jaar 1948 vestigde hij zich definitief in Den Haag en kreeg al gauw een 'schuur' ter beschikking als atelier, door hem zelf als zijn 'hok' aangeduid; het lag midden tussen de bomen op het [[landgoed Clingendael]] in Wassenaar. Met wat oude stoelen en kasten had Nanninga het bewoonbaar gemaakt en er zijn eigen sfeer in aangebracht. Verwarming en sanitair waren gebrekkig en op een lage, schuine zolder stond zijn bed geplaatst. In de winter, wanneer het weer te bar werd, nam hij zijn intrek op één of ander particulier adres of in [[de Pauwhof]].<ref name="Goos Verweij">Goos Verweij (1977) [http://www.art-abstract.com/artikelen/nanninga.html "De Schilder Nanninga"], in publicatie ''Nanninga'' - ter gelegenheid van de expositie in het raadhuis van Heerlen, 1977</ref>
===KleurWel kleur - geen Cobra===
Kleur hield Nanninga veel bezig, zowel in zijn uitspraken als op papier. Altijd was het de kleur die hem zo enorm boeide, volgens zijn vriend Goos Verweij - die vaak bij de kunstenaarhem op zijn atelier op bezoek kwam, of naarze expositiesbezochten gingsamen met hemexposities. Toen ze een keer samen een tentoonstelling van [[Karel Appel]] bezochten was Nanninga erg enthousiast over de wijze waarop Appel zijn kleuren gebruikte, maar..'' 'als ik zelf zo rood op een doek zet, dan schrik ik er van..' '' - zo merkte hij op tijdens het bekijken van een schilderij van Appel. Volgens Verweij werkte Nanninga altijd met een matte verf die hij zelf samenstelde. Zijn doeken prepareerde hij eerst met een grondlaag waarin krijt was verwerkt [wat zuigt]. Hij bewonderde het werk van de Amsterdamse 'Experimentelen' (later [[Cobra (kunst)|Cobra]]) wel en bleef dat ook later volgen. Zijn belangstelling voor de experimenten van eigentijdse jonge kunstenaars bleek ook duidelijk, doordat na zijn dood in 1962 een aantal werken van hen werd aangetroffen in zijn nalatenschap.<ref name="Goos Verweij" /> [[Anton Rooskens]] en Appel (van de jonge[[Experimentele Groep in Holland|experimentele Groep]], later overgaand in de Cobra-groep) hadden niet toevallig danjuist ook hemNanninga en [[Piet Ouborg]] vanuit Amsterdam bezocht, om te kijken of zij zich aan konden / wilden sluiten bij hun nieuwe groep;. daarDaar is verder niets uit voortgekomen dan een wederzijdse belangstelling, omdat de Amsterdammers, aldus Anton Rooskens: '..vonden dat hij [Nanninga] op dat moment nogal ver van ons af stond'.<ref name="Eric Slagter" />
Nanninga was een colorist die zocht naar een heel individualistische en poëtische beeldtaal. Oosterse mystiek en 'primitieve culturen' gaven hem inspiratie; veel van zijn schilderijen droegen dan ook titels die naar deze culturen verwezen. Andere werken noemde hij 'Composities'; die verwezen naar de elementen kleur, lijn en vorm. Zijn abstracte werk bezit een stevige vormtaal met een wonderlijk subtiele en zachte uitstraling.
