Waarneming (perceptie): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
k Wijzigingen door 82.176.95.227 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door 2001:982:7E3B:1:5C9F:F749:F807:E22A
Regel 4:
== Vormen van waarneming ==
=== Zintuiglijke waarneming ===
[[zintuiglijke indrukken|Gewaarwording]] van [[stimulus|prikkel]]s geschiedt via verschillende [[zintuig]]en. Het resultaat is [[zien]], [[gehoor|horen]], [[tastzin|voelen]], [[smaak (zintuig)|proeven]] of [[reukzin|ruiken]]. Het eerste contact maken de betreffende prikkels daarbij met de [[zenuwreceptor|receptor]]en in oog, oor, smaak- reukorgaan en dergelijke. Deze zetten [[natuurkunde|fysische]] energie zoals licht, geluid, drukhefgwiulgwkujghjhef,hj.jhdvsdg,g=nicola en norah kdruk, kou of warmte om in stromen van [[fysiologie|fysiologische]] activiteit. De verschillende zintuigstromen worden daarna door aparte gebieden in de [[hersenen]] verwerkt: de [[sensorisch]]e gv8 gfytgv6tfv667ebiedengebieden of [[projectiegebied]]en. In deze hersengebieden worden vooral de elementaire kenmerken, of details, van prikkels uit de buitenwereld, zoals kleur, vorm, beweging, contouren maar ook klanken, toonhoogte en dergelijke geanalyseerd. Vooral de [[visuele waarneming]] (het zien) is wetenschappelijk goed in kaart gebracht.
 
Waarneming is het actieve proces waarbij we interpreteren wat we gewaarworden. Om het verschil tussen waarneming en gewaarwording beter te begrijpen maken we het onderscheid tussen een proximale stimulus (de informatie die via onze zintuigen in onze hersenen binnenkomt) en de distale stimulus (het effectieve object). Bij gewaarwording focussen we ons enkel op de proximale stimulus. Waarneming is het proces waarbij we op basis van de proximale stimulus de meest waarschijnlijke distale stimulus schatten.