Revolutionair Socialistische Partij: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
0 (onbereikbare) link(s) aangepast en 1 gemarkeerd als onbereikbaar #IABot (v2.0beta9) |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 50:
De internationale leiding van de [[Vierde Internationale]] bleef echter de richtlijn hanteren dat de leden moesten trachten een massapartij op te richten. Dit standpunt wijzigde toen [[Michel Pablo]] in 1950 de leiding kreeg over de 4e internationale. Pablo was van oordeel dat er op korte termijn geen radicalisering viel te verwachten van traditionele organisaties. Hierop werd gekozen voor [[entrisme]] om andere partijen van binnenuit te proberen te radicaliseren. Internationaal riep dit weerstand op bij partijen van de Vierde Internationale. Ondanks enkele protesten in België hadden de leden van de ICP, die amper leden telde, weinig keuze en de leden traden onder leiding van [[Ernest Mandel]] toe tot de [[Belgische Socialistische Partij]].
Hiermee hield de RSP/RCP/ICP op te bestaan. De trotskistische entristen werden in 1964 uit de BSP gezet, wat uiteindelijk leidde tot het oprichten van de [[Revolutionaire Arbeidersliga]] in 1971.<ref>[http://www.ethesis.net/radicaal-links/radicaal-links.pdf De verdeeldheid van radicaal-links in Vlaanderen. De praktische en strategische breuklijnen tussen de KPB, de RAL en AMADA tussen 1969 en 1972], ''
{{Appendix}}
|