Pasquale Paoli: verschil tussen versies

Tijdens de [[Franse Revolutie]] werd Paoli uitgenodigd om terug te keren. Nadat hij door de revolutionairen in Parijs als een held was ontvangen, vestigde hij zich in 1790 opnieuw op Corsica - nu een Frans [[departement]] - waar hij de leiding van het plaatselijk bestuur in handen kreeg. Tot zijn medewerkers van die tijd behoorde de jonge Corsicaanse officier [[Napoleon Bonaparte]]. Maar Paoli kreeg het moeilijk met de revolutie toen die steeds radicaler werd. In 1793 mislukte een poging om met een Frans legertje vanuit Corsica het naburige [[Sardinië]] te veroveren, omdat Paoli de expeditie heimelijk had gesaboteerd. Als gevolg daarvan eiste de [[Nationale Conventie (Frankrijk)|Nationale Conventie]] in Parijs zijn arrestatie. Paoli ontketende opnieuw een opstand en verdreef met Britse hulp de Fransen uit hun voornaamste steunpunten. Daarbij moest ook de familie Bonaparte vluchten, die zich tegen Paoli had gekeerd. In [[1794]] stelde Corsica zich onder Brits gezag. Als het zelfstandige [[Anglo-Corsicaans Koninkrijk]] kreeg het een eigen [[grondwet]], met de Britse koning [[George III van het Verenigd Koninkrijk|George III]] als koning en de Brit [[Gilbert Elliot|Sir Gilbert Elliot-Murray-Kynynmound (1751-1814)]] werd [[onderkoning]]. Paoli werd echter door de Britten aan de kant geschoven en verliet in 1795 voorgoed het eiland. Een jaar later zou Corsica definitief Frans worden.