Koeren: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 1:
[[Bestand:Balten 1200.svg|300px|miniatuur|{{Legenda|#DBFA88|Het Koerse woongebied omstreeks 1200}}]]
De '''Koeren''' ( [[Duits]]: ''{{lang|de|Kuren}}''; [[Lets]]: ''{{lang|lv|kurši}}''; [[Litouws]]: ''{{lang|lt|kuršiai}}'') waren een [[West-Baltische talen|West-Baltische]] stam die van de 5e tot de 16e eeuw aan de oevers van de [[Oostzee]] leefde in de huidige westelijke delen van [[Letland]] en [[Litouwen]]. Zij gaven hun naam aan de streek van [[Koerland]] (''Kurzeme''), en zij spraken de oude [[Koers (taal)|Koerse taal]].
Het Koerse land werd in 1266 door de [[Lijflandse Orde]] veroverd. Uiteindelijk gingen ze met andere Baltische stammen op in de ethnogenesis van de [[Litouwers]] en [[Letten]].
Regel 24:
Na de verovering van Saaremaa in 1227 werden de Koeren geconfronteerd met Litouwse vijanden in het oosten en zuiden, de [[Orde van de Zwaardbroeders]] in het noorden, en hun aartsvijanden de Denen en Zweden in het westen. In deze uitzichtloze situatie, nog verergerd door een hongersnood, probeerden de Koeren vrede te sluiten met de christelijke veroveraars.
In 1230 tekende Lammechinus, hoofdman van de noordelijke Koeren, een vredesverdrag met de Duitsers. De landen die zij bewoonden werden bekend als ''Vredecuronia''. De zuidelijke Koeren bleven de indringers echter
De Koeren legden in die tijd hun wapens niet neer. Ze gebruikten de hongersnood als voorwendsel om de monniken toch niet toe te staan het land binnen te komen. Later probeerde de Orde de Koerse cavalerie in de strijd tegen de Litouwers in te zetten, maar de Koeren waren terughoudend bij deze gedwongen samenwerking en kwamen meermalen in opstand.
| |||