Samenwerkende Maatschappij Vooruit Nr.1: verschil tussen versies

Vanaf de jaren 1930 remde de economische crisis de groei van de maatschappij af. Daarenboven ging in 1934 de Bank van de Arbeid over de kop. Gezien Vooruit de grootste [[aandeelhouder]] was, deelde de coöperatie zwaar in de klappen. De éne na de andere ‘rode fabriek’ moest noodgedwongen van de hand worden gedaan. Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] raakte de resterende infrastructuur (zwaar) beschadigd: net als tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] werd het Feestpaleis opgeëist en gebruikt door de [[Duitsland|Duitse bezetters]]. Nadien kende Vooruit nog een korte heropleving, die tot midden [[jaren 1950]] zou duren. Vooruit beschikte over bakkerijen, kruidenierswinkels, een steenkoolhandel, een brouwerij, een kleren-, schoenen- en meubelmagazijn, apotheken, een feestlokaal in de Sint-Pietersnieuwstraat met verschillende feestzalen, een restaurant, café, cinema en vergaderlokalen en Ons Huis op de Vrijdagsmarkt met een feestzaal, bibliotheken, café en diverse burelen. Vooruit was niet enkel actief op ontelbare terreinen, maar beschikte ook over een indrukwekkend patrimonium (3)<ref>Guy VANSCHOENBEEK, Onroerend rood: het Gentse oeuvre au rouge: wandeling langsheen de bouwkundige geschiedenis van het socialistische Gent, Gent: AMSAB, 1991, 69 p.<\ref>. De privéhandel begon zich echter goed te organiseren. Het distributiesysteem onderging grote veranderingen en in [[1958]] werd de [[grendelwet]], die tot dan de commerciële vestigingen had tegengehouden, opgeheven. De coöperaties hadden zich hier onvoldoende op voorbereid; terwijl de privéketens [[supermarkt|supermarkten]] vestigden, bleven de coöperanten zich vastklampen aan hun wijkwinkels. Een reddingsplan in samenwerking met enkele grootwarenhuizen kwam te laat. In de [[jaren 1980]] trok sm Vooruit, die zich als een van de weinige coöperaties nog had weten te handhaven, zich uit de distributiesector terug. Vandaag is Vooruit enkel nog actief in de apotheeksector en bezit ze nog enkele volkshuizen.