Opstand van de Drie Leengoederen: verschil tussen versies

 

==De opstand==

Wu Sangui werd gouverneur van het gebied van de huidige provincies [[Yunnan]] en [[Guizhou]] alsmede delen van [[Hunan]] en [[Sichuan]]. Shang Kexi werd gouverneur van [[Guangdong]] en delen van [[Guangxi]]. Geng Jimao kreeg het gouverneurschap van [[Fujian]]. Deze gebieden konden door hen op een vrijwel geheel autonome wijze worden bestuurd. Zij waren in de gebieden de hoogste militaire als civiele autoriteit, hieven hun eigen belastingen en hadden de controle over de handelsactiviteiten in de gebieden. Daarnaast ontvingen zij aanzienlijke subsidies vanuit Peking. De keizer [[Kangxi]] trachtte vanaf 1669 de macht van de drie gouverneurs te beperken. Een belangrijke reden waren de enorme subsidies aan de in die provincies aanwezige legers terwijl Kangxi niet zeker was van hun loyaliteit.

 

In 1671 werd Shang Kexi ziek en en zijn autoriteit over Guandong was daarna feitelijk in handen van zijn zoon Shang Zhixin. In hetzelfde jaar overleed Geng Jimao en werd in Fujian opgevolgd door zijn zoon Geng Jinzhong.

 

In 1673 boden de drie gouverneurs, waaronder de nog in leven zijnde Shang Kexi hun ontslag aan en verklaarden verder te willen leven in [[Mantsjoerije]]. Dat ontslag werd geaccepteerd onder de voorwaarde dat hun zoons hen niet zouden opvolgen. Kangxi wilde onder geen beding de mogelijkheid scheppen dat er zich in deze drie gebieden nieuwe erfelijke dynastieën zouden ontwikkelen. Het militair bestuur onder een gouverneur in Guandong werd opgeheven en Kangxi beval Shang Kexi zijn legers in Guandong te ontmantelen. Wu Sangui vatte dit op als een oorlogsverklaring aan de zuidelijke provincies. In december 1673 riep Wu Sangui de onafhankelijkheid uit van Yunnan en voerde een aantal offensieven uit in [[Guizhou]] en [[Hunan]]. Tegelijkertijd kwamen ook Shang Zhixin en Geng Jinzhong in hun provincies in opstand. Kangxi liet de in Peking aanwezige zoon van Wu Sangui, een schoonzoon van de vorige keizer Shunzhi, executeren. Geng Jinzhong verklaarde zich in 1874 onafhankelijk en voerde offensieven richting het noorden uit tot in [[Zhejiang]]. Shang Zhixin verklaarde zich ook onafhankelijk, consolideerde zijn machtsbasis in [[Guangzhou|Lanton]] en viel met zijn legers [[Jiangxi]] in. Wu Sangui proclameerde de nieuwe Zhou-dynastie met zichzelf als keizer.