Alexander Graham Bell: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Versie 53437501 van 213.124.136.26 (overleg) ongedaan gemaakt - rv geklieder
Label: Ongedaan maken
Regel 3:
 
== Achtergrond ==
Bell was de middelste zoon van raare mensen
Bell was de middelste zoon van Alexander Melvin Bell (1819-1905) en Eliza Grace Symonds (1809-1897).<ref name="BellTree">{{en}} [http://memory.loc.gov/ammem/bellhtml/belltree.html Bell Family Tree] The Alexander Graham Bell Familt Papers - Library of Congress</ref> Hij kwam uit een familie van spraakleraren die dove kinderen leerden spreken. Zowel zijn vader als grootvader waren pioniers op dit gebied en hij volgde hun voorbeeld. Voor korte tijd studeerde hij aan de [[universiteit van Edinburgh]] en de [[University College London]] die hij beide zonder diploma verliet. Daarna gaf hij les in muziek en ''elocution'' (voordrachtskunst) aan een school in de Schotse plaats [[Elgin (Schotland)|Elgin]], waar hij zijn eerste studies deed naar [[geluid]].
 
Bell was de middelste zoon van Alexander Melvin Bell (1819-1905) en Eliza Grace Symonds (1809-1897).<ref name="BellTree">{{en}} [http://memory.loc.gov/ammem/bellhtml/belltree.html Bell Family Tree] The Alexander Graham Bell Familt Papers - Library of Congress</ref> Hij kwam uit een familie van spraakleraren die dove kinderen leerden spreken. Zowel zijn vader als grootvader waren pioniers op dit gebied en hij volgde hun voorbeeld. Voor korte tijd studeerde hij aan de [[universiteit van Edinburgh]] en de [[University College London]] die hij beide zonder diploma verliet. Daarna gaf hij les in muziek en ''elocution'' (voordrachtskunst) aan een school in de Schotse plaats [[Elgin (Schotland)|Elgin]], waar hij zijn eerste studies deed naar [[geluid]].
 
Vanaf 1868 werkte Bell als assistent bij zijn vader. Na het overlijden aan tuberculose van zijn twee broers, Melville James (1845-1870) en Edward Charles (1848-1867),<ref name="BellTree"/> emigreerde het gezin Bell naar [[Brantford]], Canada. In 1871 ging Alexander naar Boston waar hij lesgaf aan dove kinderen in de school van Sarah Fuller. Hij gebruikte een methode die zijn vader had ontwikkeld: zichtbare spraak. Hierbij worden fonetische symbolen gebruikt die aangeven welke stand lippen en mond moeten innemen om bepaalde klanken te kunnen vormen. Een jaar later opende hij een school voor dovenleraren. In 1873 werd hij benoemd tot professor ''vocal physiology and elocution'' aan de [[Universiteit van Boston]].